ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, κ. Χρήστου Παπουτσή, κατά τη συζήτηση στη Διαρκή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, του Σχεδίου Νόμου «Προσαρμογή στις διατάξεις της οδηγίας 2009/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2009 για τον καθορισμό των θεμελιωδών αρχών που διέπουν τη διερεύνηση των ατυχημάτων στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/35/ΕΚ του Συμβουλίου και της οδηγίας 2002/59/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Ενσωμάτωση ρυθμίσεων, μέτρα εφαρμογής και άλλες διατάξεις».
Κατ’ αρχήν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους, τους εισηγητές, ιδιαίτερα τον εισηγητή της πλειοψηφίας, τον κ. Σπύρο Μοσχόπουλο, για την εξαιρετική παρουσίαση την οποία έκανε, εισάγοντας το θέμα. Αλλά και όλους τους άλλους εισηγητές , οι οποίοι φώτισαν πολλές πλευρές του Σχεδίου Νόμου, όχι μόνο όσον αφορά τις εθνικές προσεγγίσεις, αλλά και τις προσεγγίσεις που έχουν σχέση με την ίδια την ΕΕ. Θέλω επίσης, να μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κ. Παυλόπουλο γιατί έθεσε πολύ καθαρά το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οφείλουμε να κινούμαστε ως χώρα, που διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της ΕΕ και τον ισχυρότερο στόλο Εμπορικής Ναυτιλίας στον κόσμο. Ταυτόχρονα όμως, είμαστε και μια χώρα με θαλάσσια σύνορα ανοιχτά και ως εκ τούτου σε πολλές περιπτώσεις το δίκαιο της θάλασσας , είναι αυτό το οποίο επηρεάζει τις πολιτικές μας επιλογές. Είτε αυτές προκύπτουν ως επιλογές οικονομικών υπουργείων, είτε ως επιλογές υπουργείων τα οποία έχουν σχέση με την προστασία των πολιτών και τα δικαιώματα των εργαζομένων , στην προκειμένη περίπτωση των ναυτικών, ενώ έχουμε πάντοτε υποχρέωση να λαμβάνουμε υπόψη μας τα ζητήματα εθνικής ασφαλείας.
Το λέω αυτό ως μία γενική παρατήρηση, με δεδομένο ότι το δίκαιο της θάλασσας δημιουργεί πεδίο αμφισβήτησης στις σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα, την Τουρκία. Και παρά το γεγονός ότι είναι ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο, αποτελεί ήδη μέρος του κοινοτικού κεκτημένου, μάλιστα μέρος του σκληρού πυρήνα του κοινοτικού κεκτημένου, καθώς έχει κυρωθεί από όλα τα εθνικά Κοινοβούλια αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και ως εκ τούτου, η Τουρκία ως χώρα που επιθυμεί την ένταξή της στην ΕΕ, ως χώρα με ειδική σχέση με την ΕΕ, οφείλει να αποδέχεται το κοινοτικό κεκτημένο ως έχει. Άρα λοιπόν, και το δίκαιο της θάλασσας.
Τα λέω αυτά γιατί πρέπει να τα διευκρινίζουμε και χαίρομαι που έθεσε αυτή τη συζήτηση ο κ. Παυλόπουλος, δεδομένου ότι είναι ένα θέμα το οποίο πολλές φορές εκφεύγει της προσοχής πολλών στο δημόσιο βίο, είτε συζητούμε νομοσχέδια σαν αυτό, το οποίο αφορά τα ναυτικά ατυχήματα, είτε βρίσκεται στη δημόσια συζήτηση η οποία βρίσκεται σε ένα καθεστώς σύγχυσης, το θέμα της πειρατείας.
Έχω την αίσθηση ότι ειδικά όσον αφορά τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και κυρίως όσον αφορά την εθνική ασφάλεια, καλό θα είναι όλοι μας να λαμβάνουμε υπόψη μας τις ιδιαιτερότητες που έχουμε ως χώρα , ως λειτουργία του δικαίου της θάλασσας και ό,τι αυτό συνεπάγεται… Αυτά για τη γενικότερη συζήτηση. Όταν θα επανέλθουμε στα θέματα της πειρατείας θα γίνουμε πιο σαφείς.
Θέλω να υπενθυμίσω σε όλους ότι πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου το οποίο αφορά ενσωμάτωση Κοινοτικής Οδηγίας. Και όπως άριστα γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι που βρίσκονται στην αίθουσα, η ενσωμάτωση των κανονισμών της ΕΕ είναι ανελαστικού χαρακτήρα, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων , όπου προβλέπονται δυνατότητες στα κράτη μέλη για να κάνουν παρεμβάσεις στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος. Οι Οδηγίες όμως, παρέχουν κάποιες δυνατότητες προκειμένου να υπάρχουν οι εθνικές προσεγγίσεις, όχι όμως αλλάζοντας τις βασικές επιταγές . Δεν μπορούμε να αλλάξουμε για παράδειγμα το να υπάρχει ειδική επιτροπή, γιατί αυτό το ορίζει η Οδηγία. Αυτό που θα μπορούσαμε να δούμε είναι αυτό στο οποίο πολλοί συνάδελφοι αναφέρθηκαν , δηλαδή η σύνθεσή της. Ποιος θα μπορούσε να είναι επικεφαλής, ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα μπορούν να συμμετάσχουν. Ευθύς εξαρχής, θέλω να σας πω, ότι το μεν πρώτο δεν μπορεί να συζητηθεί γιατί προβλέπεται από την Κοινοτική Οδηγία. Αναφέρομαι στον κ. Κολοκοτρώνη. Το δεύτερο , όσον αφορά στη σύνθεση, στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Παυλόπουλος, ιδιαίτερα για τον πρόεδρο, αναφερόμενος στον κ. Μητρόπουλο, αλλά και σε άλλους συναδέλφους, οι οποίοι μίλησαν για τα μέλη των επιτροπών . Έχουν δίκιο. Θα μπορούσαν να υπήρχαν και άλλοι. Πέραν του εκπροσώπου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ή εκπροσώπων οι οποίοι προέρχονται από μετατάξεις ή αποσπάσεις από το ΛΣ ή από ιδιώτες, όπως είπε προηγουμένως ο κ. Δρίτσας. Η αλήθεια είναι ότι μόλις αναφέρθηκα στον κ. Δρίτσα εισήλθε στην αίθουσα, οπότε θα μου επιτρέψετε να το επαναλάβω. Αναφέρθηκα κ. συνάδελφε στην παρατήρησή σας, γιατί δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν και ιδιώτες, γιατί πράγματι υπάρχουν άξιοι επιστήμονες, κάτι στο οποίο αναφέρθηκαν και άλλοι συνάδελφοι. Σας έδωσα δίκιο, γιατί πράγματι θα μπορούσε να συμβαίνει κι έτσι.
Η επεξεργασία, όμως, αυτού του σχεδίου νόμου έγινε με βάση τις σημερινές συνθήκες, τις σημερινές διοικητικές δυνατότητες και τις οικονομικές συνθήκες τις οποίες βιώνει η χώρα μας. Άρα, προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της ΕΕ για την ενσωμάτωση της Κοινοτικής Οδηγίας το ταχύτερο δυνατόν – και μάλιστα είμαστε εκπρόθεσμοι – αλλά με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Όμως, αυτό είπα και προηγουμένως στους συνεργάτες μου, στη δεύτερη ανάγνωση να σκεφτούμε έναν τρόπο που να μην αποκλείει ιδιώτες , αλλά να δίνει τη δυνατότητα στο μέλλον, όποτε χρειαστεί, στην οποιαδήποτε εφαρμογή, να μπορούν να συμμετέχουν και άλλοι άξιοι άνθρωποι, επιστήμονες, που θα μπορούσαν πράγματι να συνεισφέρουν.
Όσον αφορά την άλλη παρατήρηση για την καθυστέρηση. Γιατί υπήρξε καθυστέρηση; Είναι πραγματικά εύλογο το ερώτημά τόσο του κ Τσούκαλη όσο και του κ. Αϊβαλιώτη, το οποίο ετέθη , μόλις προηγουμένως, γιατί πράγματι υπήρχε καθυστέρηση. Η απάντηση είναι συνέχεια της προηγούμενης απάντησής μου, η οποία βεβαίως δεν αφορά μόνο την Ελλάδα , αφορά και τα άλλα κράτη. Γιατί από τη στιγμή που υιοθετήθηκε αυτή η Οδηγία σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέχρι τώρα, έχουν επέλθει διάφορες διοικητικές αλλαγές και οικονομικές προσεγγίσεις στα κράτη μέλη σημαντικές. Και όλοι σκέπτονται από τη μία πλευρά, πώς θα εξοικονομήσουν πόρους από τις δημόσιες δαπάνες και από την άλλη, με ποιόν τρόπο θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας, με τον τρόπο που ο καθένας θεωρεί ότι μπορεί να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας. Αυτού του είδους οι συνεχείς μεταβολές, οι αλλαγές και οι νέες προσεγγίσεις οδήγησαν τα κράτη μέλη και την Ελλάδα να καθυστερήσει την εφαρμογή. Γι αυτό και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντέδρασε, λέγοντας ότι πρέπει να προχωρήσει γρήγορα, γι αυτό έστειλε και τις προειδοποιητικές επιστολές, όχι μόνο σε εμάς αλλά και στη Μ Βρετανία, θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να περιμένουμε πρώτα να διαμορφωθούν οι κανόνες της αγοράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στη συνέχεια να επανέλθουμε. Αυτή η απάντηση που σας δίνω, έχει σχέση με τις επιλογές των εθνικών διοικήσεων , στην προκειμένη περίπτωση της ελληνική διοίκησης, με τα δεδομένα τα δημοσιονομικά που διαχειριζόμαστε τα τελευταία χρόνια , που εκ των πραγμάτων τέθηκαν άλλες προτεραιότητες στις διοικητικές αλλαγές που έπρεπε να κάνουμε στην Εθνική Διοίκηση αλλά και στην αξιολόγηση των δαπανών, που έπρεπε να προβλέψουμε.
Τίθεται όμως, και ένα θέμα για τον τρόπο διερεύνησης των ναυτικών ατυχημάτων. Ο τρόπο της διερεύνησης των ναυτικών ατυχημάτων έχει σχέση με μία επιλογή που είναι βαρύνουσας σημασίας , γενικότερα για το χώρο της Ναυτιλίας, ειδικότερα για το χώρο ασφάλειας ναυσιπλοΐας. Τι είναι αυτό; Η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Εγώ συντάσσομαι και για αυτό έχω κατηγορηθεί και ίσως γι αυτό δεν είμαι πολύ αρεστός σε ορισμένους, οι οποίοι διαχειρίζονται τα πράγματα της ναυτιλίας, πάντοτε υπέρ των πιο αυστηρών προδιαγραφών για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Για την προστασία δηλαδή των εργαζομένων στη ναυτιλία. Όμως, άλλοι το βλέπουν διαφορετικά. Άλλοι αισθάνονται ότι πρέπει να μειώνουμε το κόστος, το οποίο αφορά την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής ναυτιλίας. Είναι μια άλλη προσέγγιση. Αυτό δεν είναι ούτε δική μου προσωπική αντιπαράθεση , ούτε ζήτημα που αφορά την εγχώρια πολιτική συζήτηση. Αυτή η συζήτηση γίνεται εδώ και πολλά χρόνια , όχι μόνο στο πλαίσιο της ΕΕ, που γίνεται τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά και στο πλαίσιο του ΙΜΟ, σε όλα κράτη του κόσμου, απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Εδώ, όμως, έχει γίνει μια προσέγγιση εξαιρετικά επιπόλαια , η οποία, λυπάμαι που θα το πω, δημιουργεί φιλάθλους της μιας ή της άλλης πρότασης. Αντίθετα , πρόκειται περί σοβαρής αντίθεσης και πολύ σοβαρού ερωτήματος, σχετικά με το τι είναι αυτό που πρέπει να προσεγγίζουμε κατ αρχήν, την προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα ή την προστασία του κέρδους και τη διευκόλυνση του μεγαλύτερο δυνατού κέρδους. Αυτή η συζήτηση ήταν πίσω και από τις συζητήσεις περί διπλών τοιχωμάτων στα μεγάλα δεξαμενόπλοια, αυτή η συζήτηση επανέρχεται πάντοτε μετά τα μεγάλα ναυτικά ατυχήματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η συζήτηση δυστυχώς συνεχίζεται και στην Ελλάδα με εξαιρετικά –επιτρέψτε μου, δεν θέλω να αδικήσω κανέναν αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα – ερασιτεχνικό και επιπόλαιο τρόπο . Η νομοθεσία γύρω από τη ναυτιλία είναι πολύ σοβαρή, είχε απόλυτο δίκιο ο κ. Παυλόπουλος όταν αναφέρθηκε σε αυτό προηγουμένως. Υπάρχει πολύ μεγάλο βάθος και έκταση , και μεγάλος πλούτος, νομικών προσεγγίσεων και νομικών επιχειρημάτων. Δυστυχώς , η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν είναι εξοικειωμένη με αυτές τις προσεγγίσεις, αλλά σιγά – σιγά θα πρέπει να το κάνουμε. Ένας από τους λόγους, ο οποίος για πολλά χρόνια, δεν επέτρεψε ούτε στην ελληνική Βουλή, ούτε στα πολιτικά κόμματα να προσεγγίσουν αυτά τα θέματα σε βάθος, ήταν το γεγονός ότι λειτουργούσε το παλαιό καθεστώς του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, με τη συγκεκριμένη μορφή την οποία είχε.
Το ΥΕΝ , το έχω πει και άλλη φορά στη Βουλή, δεν θα διστάσω να το ξαναπώ, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, ήταν ένα υπουργείο το οποίο στην πραγματικότητα ήταν υπερυπουργείο. Δεν υπήρχε κανένας άλλος υπουργός στην ελληνική διοίκηση για δεκαετίες, ο οποίος να δημιουργεί έννομη βάση και μάλιστα με γενική εφαρμογή σε όλο τον κόσμο, μόνο δια της υπογραφής του, χωρίς την έγκριση της Ελληνικής Βουλής. Αυτό ίσχυε και ίσχυε για όλα τα θέματα. Ένα υπουργείο, το οποίο όπως γνωρίζετε ασχολείτο με θέματα από την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας μέχρι την υγεία, την πρόνοια, την περίθαλψη των ναυτικών . Μέχρι και για τις εξετάσεις που πρέπει να κάνει ένας ναυτικός, όχι ένας λιμενικός , ένας ναυτικός, υπέγραφε ο υπουργός πάλαι ποτέ Ναυτιλίας. Αυτή η δομή που λειτουργούσε σαν ένα υπερυπουργείο, σαν μια μικρή κυβέρνηση, μακράν κι έξω από τη γενική πολιτική συζήτηση, δεν επέτρεψε ούτε στα πολιτικά κόμματα, ούτε στο δημόσιο διάλογο , να προσεγγίσουν τα δύσκολα θέματα, και το δύσκολο νομικό πεδίο το οποίο διέπει τη ναυτιλία μας. Αυτό ενδεχομένως να βόλευε κάποιους. Δεν ξέρω όμως αν βόλευε το δημόσιο συμφέρον. Και δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι βόλευε την απόδοση της δικαιοσύνης σε περιπτώσεις οι οποίες αφορούν ατυχήματα. Και γίνομαι πάρα πολύ πιο συγκεκριμένος. Αναφέρθηκαν ορισμένοι συνάδελφοι στις προσεγγίσεις οι οποίες έγιναν τα προηγούμενα χρόνια , σχετικά με την έρευνα των διαφόρων ναυτικών ατυχημάτων. Και μάλιστα λένε γιατί το χρειαζόμαστε, πόσα ναυτικά ατυχήματα γίνονται. Το ερώτημα είναι πόσα γνωρίζουμε ότι γίνονται. Αν σας ρωτήσω πόσα περίπου ναυτικά ατυχήματα έχετε συγκρατήσει ότι γίνονται το χρόνο , είμαι βέβαιος ότι δεν θα μου πείτε πάρα πάνω από ένα , δύο, τρία. Είναι όμως, σχεδόν 100. Αν έχω σωστά τα στοιχεία, περίπου 80 αφορούν πλοία με ελληνική σημαία και εξ αυτών δέκα πολύ σοβαρά. Και περίπου είκοσι ατυχήματα αφορούν πλοία με ξένη σημαία. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή την πραγματικότητα την αγνοούμε. Γιατί; Γιατί επιτρέψαμε με την ανοχή όλων μας, στο όνομα της υποστήριξης της Εμπορικής Ναυτιλίας, να λειτουργεί ένα σύστημα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και μακριά στην πραγματικότητα, από τον κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο. Αυτή είναι η ουσία.
Επειδή έρχεται και επανέρχεται το θέμα της επανασύστασης του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και όλη αυτή η φιλολογία που αναπτύσσεται… Βεβαίως και αναγνωρίζω το δικαίωμα των πολιτικών κομμάτων να συνεχίζουν να επιμένουν στη δική τους άποψη, στη δική τους γνώμη, στη δική τους προσέγγιση. Ελπίζω, όμως, να αναγνωρίζουν στο πλαίσιο των κανόνων της δημοκρατίας το δικαίωμα της πλειοψηφίας αυτής της Βουλής να συνεχίζει να εφαρμόζει τους νόμους που η ίδια ψήφισε. Και να τους εφαρμόσει με βάση αυτό που προβλέπει το Σύνταγμα και ο Νόμος. Για να είμαι απολύτως σαφής γιατί τόσο ο κ. Κολοκοτρώνης σήμερα, όσο και ο Πρόεδρός του, κ. Καρατζαφέρης, αλλά και στελέχη του κόμματός σας, επανειλημμένως αναφέρονται στις πρωτοβουλίες τις οποίες αναλαμβάνει ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ουσιαστικά προσπαθώντας να πάρει αρμοδιότητες από κάποιον άλλον. Θέλω να σας διευκρινίσω κύριε συνάδελφε, ότι οι αρμοδιότητες τις οποίες ασκεί ο κάθε Υπουργός, πολύ περισσότερο εγώ βέβαια, είναι αρμοδιότητες οι οποίες προβλέπονται από το νόμο. Αυτές οι αρμοδιότητες κρίνονται, αξιολογούνται και ορίζονται από τη λειτουργία της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης και βεβαίως τη Βουλή των Ελλήνων. Αυτό είναι μέσα στο Κοινοβουλευτικό μας σύστημα το πλαίσιο το οποίο ορίζει τις αρμοδιότητες του καθενός εξ ημών. Ως εκ τούτου, και να θέλει κανείς άλλες αρμοδιότητες άλλου, δεν μπορεί να πάρει. Αντίθετα, άλλοι, είναι αδιανόητο να συνεχίζουν, καθημερινά σχεδόν, να κάνουν ρεσάλτο στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Αυτές είναι οι αρμοδιότητες που ο νόμος του έδωσε. Αυτό γίνεται όλες αυτές τις ημέρες που βλέπετε τη δημόσια συζήτηση σχετικά με το ποιος έπρεπε να έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία για το θέμα της πειρατείας. Και ρωτώ εγώ – επιτέλους, γιατί μέχρι τώρα όπως είδατε δεν έχω μιλήσει – μπορεί να μου πει κάποιος από εκείνους που υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό, σε ποιο νόμο του ελληνικού κράτους πέραν αυτού που ορίζει τις αρμοδιότητες του Λιμενικού Σώματος σαφώς, σε ποιόν άλλο νόμο υπάρχει η αναφορά έστω της λέξης «πειρατεία» στη θάλασσα ; Περιμένω την απάντηση και τον προβληματισμό όλων. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει, πάντως, σας λέω, για να μην κουράζεστε. Εκεί υπάρχει η μόνη συγκεκριμένη διατύπωση, η μόνη σαφής αναφορά. Όμως, επειδή η Ναυτιλία είναι οικονομική δραστηριότητα και ως εκ τούτου είναι μια βασική, κεντρική δραστηριότητα της χώρας μας σε θέματα που αφορούν γενικότερα την πειρατεία, βεβαίως προκύπτει η συναρμοδιότητα του Υπουργείου Ανταγωνιστικότητας, Ανάπτυξης και Ναυτιλίας. Όχι όμως, για τον ορισμό του τρόπου και της αδειοδότησης των επιχειρήσεων που αφορούν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Για να τελειώνει αυτή η συζήτηση ολοκληρωτικά, θέλω να υπενθυμίσω κάτι . Όπως όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν το δικαίωμα να υποστηρίζουν τις απόψεις τους, όπως είπα μόλις προηγουμένως, έτσι και η Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία σήμερα, στην παρούσα Βουλή αλλά και το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, έχει κάθε δικαίωμα να έχει τις δικές του προσεγγίσεις και να επιμένει στις δικές του προτάσεις. Ο διαχωρισμός του ελέγχοντος και του ελεγχόμενου, γιατί περί αυτού πρόκειται, ως γενική αρχή. Ο διαχωρισμός του ελέγχοντος και του ελεγχόμενου, του Λιμενικού Σώματος από τη Ναυτιλία.
Η δημιουργία ενός Υπουργείου Ναυτιλίας, πολιτικού Υπουργείου Ναυτιλίας, ήταν επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, ήταν επιλογή της Κυβέρνησής μας. Παραμένει επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Είναι μια θέση την οποία και προσωπικά υποστηρίζω σήμερα, παρά το γεγονός ότι κατά τη διαδικασία των προσυνεδριακών μας θέσεων σχετικά με το Κυβερνητικό μας πρόγραμμα, είχα εκφράσει τις διαφορετικές μου προσεγγίσεις. Όμως, και σήμερα από τη θέση που βρίσκομαι , σταθερά υποστηρίζω την προοπτική της δημιουργίας ενός αυτόνομου Υπουργείου Ναυτιλίας, πολιτικού υπουργείου όμως, όχι στρατιωτικού. Γιατί; Όχι μόνο, γιατί συμφωνώ απόλυτα με το διαχωρισμό του ελέγχοντος από τον ελεγχόμενο, γιατί το θεωρώ ότι είναι στοιχείο της δημοκρατίας μας, είναι υποχρέωσή μας απέναντι στη δημοκρατία. Είδατε τι έγινε από τη στιγμή που αυτόνομα το Λιμενικό Σώμα, κινήθηκε για να διερευνήσει την υπόθεση του Ρώσικου Νηογνώμονα, τι ακριβώς απεκαλύφθη. Είδατε, τι ακριβώς έγινε όταν το Λιμενικό μόνο του, αυτόνομα, ξεκίνησε τη δίωξη του παράνομου εμπορίου πετρελαιοειδών καυσίμων στη θάλασσα. Τρία πλοία κατασχέθηκαν από τις δυνάμεις του Λιμενικού, μόνο το τελευταίο διάστημα. Αυτά γιατί δεν γίνονταν στο παρελθόν; Ή δεν γινόταν παράνομο εμπόριο; Φυσικά και γινόταν. Η διαπλοκή όμως, κάλυπτε τα πάντα. Και αυτή η διαπλοκή, ενδιαφέρεται και τώρα, για την παλινόρθωση ενός φαύλου καθεστώτος, το οποίο πλέον είναι προφανές σε όλο τον ελληνικό λαό. Λοιπόν, θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Εγώ επιμένω προσωπικά και επιμένει και το ΠΑΣΟΚ , με κάθε τρόπο και σε όλους τους τόνους, στη δημιουργία ενός αυτόνομου Υπουργείου Ναυτιλίας, πολιτικού υπουργείου, με πολιτικούς υπαλλήλους, με νέους επιστήμονες, με ανθρώπους των ναυτιλιακών σπουδών που βγαίνουν από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Και σήμερα αυτοί οι επσιτήμονες δεν έχουν τη δυνατότητα να προσληφθούν στο Υπουργείο Ναυτιλίας, στις υπηρεσίες Ναυτιλίας, γιατί πρέπει να είναι πρώτα αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος. Αυτό, γιατί πρέπει να γίνει; Γιατί, δεν υπάρχουν άξιοι άνθρωποι με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Ναυτιλίας; Γιατί; Δεν υπάρχουν οικονομολόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να καλύψουν τις θέσεις στις ίδιες αρμοδιότητες; Γιατί σήμερα αποτελεί τμήμα του Υπουργείου Ανάπτυξης; Γιατί , ενώ πήγαμε στο εγχείρημα ενός αυτόνομου Υπουργείου Ναυτιλίας, Αλιείας και Νησιωτικής Πολιτικής, πέσαμε πάνω ακριβώς στο μνημόνιο, στην τρόϊκα, στους περιορισμούς των διοικητικών μεταρρυθμίσεων, στην απαγόρευση ουσιαστικά των νέων προσλήψεων και εξ αυτού του λόγου έπρεπε η δομή της Ναυτιλίας να παραμείνει ισχυρή, να μπορεί να λειτουργεί. Έτσι, επελέγη από την Κυβέρνηση –ορθώς κατά τη γνώμη μου- να ενισχυθεί από τη μεγάλη δεξαμενή υπαλλήλων του Υπουργείου Ανάπτυξης, λόγω του ότι επρόκειτο να γίνει και η ενσωμάτωση των υπηρεσιών του ΕΟΜΜΕΧ, με πολλούς επιστήμονες στο υπουργείο αυτό, όπως επίσης, και η υποστήριξή του για δύο χρόνια με αξιωματικούς του Λιμενικού. Πεντακόσιοι αξιωματικοί του Λιμενικού είναι αποσπασμένοι στις υπηρεσίες του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Άλλο βέβαια, που για άλλους λόγους – κατά τη γνώμη μου τακτικής ή ολιγωρίας, στην πιο αθώα περίπτωση- οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν αρνηθεί μέχρι τώρα να υπογράψουν την κοινή υπουργική απόφαση της απόσπασής τους και στην πραγματικότητα, λειτουργούν μόνο με δική μου προσωπική εντολή. Γιατί δεν θέλω ούτε για μια στιγμή να μειωθεί η υποστήριξη την οποία παρέχει το Λιμενικό Σώμα στις Υπηρεσίες της Ναυτιλίας. Επειδή, όμως το θέμα αυτό έρχεται και επανέρχεται και μάλιστα με ένα κλίμα εξαιρετικά επιθετικό και δυσάρεστο από ορισμένα πολιτικά κόμματα, και ορισμένους πολιτικούς, συναδέλφους άλλων κομμάτων, θέλω να υπενθυμίσω και μια άλλη διάσταση την οποία συστηματικά αγνοούν. Ότι εδώ και δύο χρόνια η χώρα μας βρίσκεται υπό επιτήρηση στο πλαίσιο του Schengen , βρίσκεται υπό επιτήρηση και εποπτεία στο ζήτημα της αντιμετώπισης παράνομης μετανάστευσης. Εδώ και δύο χρόνια, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να λειτουργήσουμε και να διαμορφώσουμε ένα νέο δόγμα εσωτερικής ασφάλειας όπως επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με ολοκληρωμένη διαχείριση των συνόρων. Πιστεύει κανείς ότι σε αυτό το νέο πνεύμα, αυτό το νέο δόγμα εσωτερικής ασφάλειας της χώρας μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς το Λιμενικό Σώμα; Χωρίς να υπάρχει η Ελληνική Ακτοφυλακή, η οποία έχει την ευθύνη για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων; Έχω την αίσθηση, ότι ακόμα έχουν μείνει ορισμένοι στην εντύπωση ότι τα θαλάσσια σύνορα τα φυλάει το Πολεμικό Ναυτικό ή κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι τα χερσαία σύνορα είναι αρμοδιότητος του Ελληνικού Στρατού. Λάθος, συνάδελφοι. Η Ελληνική Αστυνομία έχει την ευθύνη για τη φύλαξη των χερσαίων συνόρων και το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή την ευθύνη των θαλασσίων συνόρων. Εξ αυτού προκύπτει και η προοπτική της συμμετοχής του στην Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή. Ο κ. Αϊβαλιώτης γνωρίζει ότι αυτή η συζήτηση της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια, όμως τώρα βρίσκεται σε πολύ ώριμο στάδιο. Στην ίδια κατεύθυνση καλούμαστε ανά πάσα στιγμή να συμμετάσχουμε στις κοινές επιχειρήσεις του Frontex . Σε κάθε περίπτωση, εμείς πρέπει να ενισχύσουμε αυτές τις προσπάθειες, χωρίς όμως να ξεχάσουμε ούτε για μια στιγμή την υποχρέωση που έχουμε -και συνεχίζουμε να την έχουμε- της υποστήριξης της Εμπορικής Ναυτιλίας.
Τώρα, επανερχόμενος στην ουσία του Νομοσχεδίου είναι απολύτως σαφές, ότι για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος όχι απλώς και μόνο στην παγκόσμια ναυτιλία, και όχι μόνο στο ουσιαστικό μέρος, αλλά κυρίως στο νομοθετικό πλαίσιο που εφάρμοζε. Και γι αυτό μέχρι σήμερα παλαιότερες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είχε παραστεί ανάγκη να ενσωματωθούν, διότι ήδη το εθνικό δίκαιο είχε ανάλογες διατάξεις. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις οδηγίες που διαμορφώθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την τελευταία δεκαετία ήταν οδηγίες οι οποίες βασίστηκαν σε προτάσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτή είναι η αλήθεια. Γι αυτό το λόγο υπήρχε και πλήρης αναγνώριση και σε διεθνείς οργανισμούς, στον IMO . Ο κ. Μητρόπουλος, για παράδειγμα, στον οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως ο κ. Παυλόπουλος, πρόκειται περί ενός εξαίρετου, ενός διακεκριμένου Έλληνα, ο οποίος τίμησε πραγματικά τόσα χρόνια τη θέση αυτή του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού. Και θέλω να σας πω ότι αισθάνομαι και μια μικρή περηφάνια για αυτό, γιατί ήμουν εκείνος, που μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου δώσαμε τη μάχη και σε διπλωματικό επίπεδο, προκειμένου να πετύχουμε την αξιοποίηση του κ. Μητρόπουλου σε αυτή τη θέση. Ο κ. Μητρόπουλος, όμως, είναι ένας απόστρατος αξιωματικός του Λιμενικού και από αυτή την άποψη θα χαρώ πολύ και με κάθε τρόπο και έχει απόλυτο δίκιο ο κ. Παυλόπουλος, αν θα μπορούσε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε μορφή στις προσπάθειες που κάνουμε στο σύνολο της Ναυτιλίας μας είτε ακόμα και σε αυτή την επιτροπή, αν και νομίζω ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και σε πολύ καλύτερες θέσεις. Όμως, το λέω αυτό γιατί ήμασταν πρωτοπόροι. Το ίδιο συνέβη και στα Συμβούλια Υπουργών, πολλές από τις απόψεις που είχαν ήδη εφαρμοστεί στην Ελλάδα πέρασαν στην συνέχεια ή αποτέλεσαν τη βάση προκειμένου να διαμορφωθεί το Κοινοτικό πλαίσιο. Η οδηγία για παράδειγμα για τα διπλά τοιχώματα ( double wall ) ήταν οδηγία η οποία βασίστηκε πάνω στις προτάσεις που η Ελληνική Κυβέρνηση είχε πάλι προτείνει στο Συμβούλιο Υπουργών. Και ήταν απολύτως λογικό, καθώς η Ελληνική Κυβέρνηση και ο εκάστοτε Έλληνας υπουργός, ο οποίος συμμετέχει στο αντίστοιχο Συμβούλιο Υπουργών, ξέρουν όλοι, ότι στην πραγματικότητα εκπροσωπεί το 50% του Κοινοτικού στόλου. Λογικό είναι. Γι αυτό η Ελλάδα, λοιπόν, ήταν πιο μπροστά. Υπήρξαν όμως δύο χρονικά ορόσημα, τα οποία ανέδειξαν την αναγκαιότητα αναβάθμισης του Κοινοτικού Δικαίου στον τομέα της διερεύνησης των Ναυτικών Ατυχημάτων και της εναρμόνισης των διαφόρων πρακτικών των Κρατών-Μελών. Ήταν οι δύο μεγάλες ναυτικές τραγωδίες στα δεξαμενόπλοια “ Erika » το ’99 και του “ Prestige ” το 2002, οι οποίες αποτέλεσαν ταυτόχρονα και μεγάλες οικολογικές τραγωδίες. Οι σοβαρότατες οικολογικές και οικονομικές επιπτώσεις των ναυτικών ατυχημάτων, ιδιαιτέρως αυτές στις άμεσα επηρεαζόμενες παράκτιες περιοχές αποτέλεσαν την αφετηρία νέων εξελίξεων και αποφάσεων στο ρυθμιστικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής πολιτικής για την ασφάλεια στη θάλασσα. Έτσι, αναδείχτηκαν οι ανεπάρκειες του ως τότε υφιστάμενου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου και επισημάνθηκαν οι ελλείψεις και οι δυσχέρειες για τη διερεύνηση των ναυτικών ατυχημάτων. Αλλά, όταν αυτό επισημαίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παραδείγματος χάριν, περί το 2003, αντιλαμβάνεστε πόσο χρόνια χρειάζονται στη συνέχεια για την επεξεργασία και τη διαμόρφωση μιας οδηγίας, η οποία θα υιοθετηθεί μέσα στο πλαίσιο της συναπόφασης με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από τη δική μας πλευρά , το εθνικό κανονιστικό πλαίσιο απείχε τα τελευταία χρόνια από ρυθμίσεις οι οποίες εναρμονίζονται με το Διεθνές και Ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο στον τομέα της τεχνικής διερεύνησης των ναυτικών ατυχημάτων, εστιαζόμενο κυρίως στη διοικητική διερεύνηση των ναυτικών ατυχημάτων, με σκοπό την απόδοση των ευθυνών στου υπαιτίους τους. Παρόλο, λοιπόν, που τα Κοινοτικά νερά χαρακτηρίζονται πλέον εν γένει ασφαλέστερα σε σχέση με το παρελθόν, παρ΄ όλα αυτά ατυχήματα εξακολουθούν να συμβαίνουν. Συνεπώς, προκειμένου να υπάρξει ακόμα περισσότερη βελτίωση στον τομέα της ασφάλειας των πλοίων, είναι απαραίτητο να αντλούνται διδάγματα από τα ναυτικά ατυχήματα μέσω της διεξαγωγής των τεχνικών διερευνήσεων και να προτείνονται μέτρα ενίσχυσης της ασφάλειας των πλοίων ώστε να αποτρέπονται παρόμοια ατυχήματα στο μέλλον. Έτσι, λοιπόν, από το 2001 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράμμισε στη «Λευκή Βίβλο» – την οποία εξέδωσε τότε- την αυξανόμενη ανάγκη να διεξάγονται ανεξάρτητες τεχνικές διερευνήσεις, βασισμένες στην ανάλυση των περιστάσεων και των αιτίων των ατυχημάτων ή των συμβάντων, των οποίων τα αποτελέσματα να αποσκοπούν στην πρόληψη των κινδύνων και σε προτάσεις ή συστάσεις για τη βελτίωση της νομοθεσίας.
Αυτή η ανάγκη διαπιστώθηκε και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο πλαίσιο της ειδικής επιτροπής η οποία συστήθηκε τότε για τη βελτίωση της ασφάλειας στη θάλασσα. Και μάλιστα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημείωνε στην έκθεση του ότι, προκειμένου να αποτραπούν άλλα ατυχήματα και παρόμοια περιστατικά πρέπει να εκπονηθούν εντός της Ένωσης σαφείς κατευθυντήριες γραμμές για τη διενέργεια των ανεξάρτητων ερευνών σε ατυχήματα και παρόμοια περιστατικά στη θάλασσα. Επιπροσθέτως, η πρακτική κατέδειξε σημαντικές διαφορές σε επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις τεχνικές διερευνήσεις ναυτικών ατυχημάτων καθώς ορισμένα κράτη μέλη εκτελούσαν συστηματικά αυτό το είδος της διερεύνησης, ενώ άλλα διενεργούσαν ελλιπείς διερευνήσεις ή διερευνήσεις που εξυπηρετούσαν άλλες κάθε φορά σκοπιμότητες. Έτσι λοιπόν, αναδείχθηκε η έλλειψη σαφών κατευθυντηρίων γραμμών σε ένα κοινό επίπεδο δέσμευσης, υπήρχαν γενικές κατευθύνσεις αλλά ποτέ δεν υπήρξε κοινό επίπεδο δέσμευσης των κρατών-μελών, με αποτέλεσμα την υιοθέτηση της οδηγίας 18, αυτήν την οποία συζητούμε σήμερα. Αυτή η ρύθμιση την οποία φέρνει η οδηγία στοχεύει επί της αρχής στην καθιέρωση λοιπόν του κοινού συστήματος τεχνικών διερευνήσεων από εξειδικευμένους διερευνητές που θα συντάσσουν εκθέσεις με κοινά χαρακτηριστικά.
Θα κάνω εδώ μια μικρή παρέκβαση προκειμένου να αναφερθώ στη σημασία αυτού του σχεδίου νόμου για την Ελλάδα ειδικότερα. Καταρχάς, η συμμετοχή των πολιτών και των φορέων που επηρεάζονται στη δημόσια διαβούλευση υπήρξε εξαιρετικά περιορισμένη. Αυτό όμως δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση τη σπουδαιότητα αυτής της ρύθμισης και αυτό γιατί στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών δραστηριοποιείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων. και εξυπηρετείται επίσης ένα τεράστιο ποσοστό της παγκόσμιας μεταφοράς αγαθών και ανθρώπων Επιπλέον, η ναυτιλία παρέχει σημαντικές μεταφορικές υπηρεσίες για την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία είναι και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι απασχολούνται άμεσα στον τομέα της ναυτιλίας στην Ευρώπη, ο οποίος αποφέρει κύκλο εργασιών περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ με συνολική προστιθέμενη αξία ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ καθιστώντας την εκ παραλλήλου ένα περίπλοκο σύστημα πολυδιάστατης επιχειρηματικής δραστηριότητας και μιας εν δυνάμει, υψηλού κινδύνου όμως, βιομηχανίας.
Τώρα, επί της ουσίας, ιδρύεται μια μόνιμη υπηρεσία διερεύνησης ναυτικών ατυχημάτων με διοικητική αυτοτέλεια υπαγόμενη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Γιατί στο Προστασίας του Πολίτη; Η αποστολή του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής σύμφωνα με το Νόμο 3922 τον οποίο ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων περιλαμβάνει τον τομέα της Ασφάλειας της Ναυσιπλοΐας στο πεδίο της οποίας κατατάσσεται πλέον πέραν των άλλων, η διερεύνηση των ναυτικών ατυχημάτων τόσο σε τεχνικό επίπεδο που είναι αντικείμενο της παρούσας οδηγίας, όσο και σε επίπεδο διερεύνησης της υπαιτιότητας το οποίο διενεργείται από το ανακριτικό συμβούλιο ναυτικών ατυχημάτων το ΑΔΝΑ . Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνεται το συνολικό πλαίσιο εξέτασης, αξιολόγησης και απόδοσης των αιτίων και των υπαιτίων που προκάλεσαν ή συνετέλεσαν στην πρόκληση ενός ναυτικού ατυχήματος προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα να ληφθούν προληπτικά μέτρα για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών στο μέλλον. Και επειδή έρχεται και επανέρχεται συνεχώς και άκουσα από εκπροσώπους τουλάχιστον δύο κομμάτων ξανά το ίδιο επιχείρημα, γιατί η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας βρίσκεται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και θα πρέπει να πάει κάπου αλλού, και ορισμένοι μάλιστα-προχώρησε και ο κ. Κολοκοτρώνης στην περαιτέρω κρίση ότι είμαι εγώ εκείνος προσωπικά που παίρνει αρμοδιότητες που ανήκουν σε άλλον και προσπαθεί να τις επιβάλει- θέλω να διευκρινίσω ότι στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη η Γενική Γραμματεία Ασφάλειας της Ναυσιπλοΐας συνεστήθη ένα χρόνο πριν τη δική μου έλευση. Δηλαδή με την έναρξη της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και συνεστήθη από τον Υπουργό κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη σε συνεργασία με τον τότε Υπουργό Επικρατείας κ. Χάρη Παμπούκη, οι οποίοι είχαν αναλάβει και τη Νομοθετική προετοιμασία για το διαχωρισμό του Υπουργείου Ναυτιλίας από το Λιμενικό Σώμα. Η Γενική Γραμματεία Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας λοιπόν, μια εκ των τριών, κ. Παυλόπουλε, Γενικών Γραμματειών που συνιστούν το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σήμερα, συνεστήθη τότε. Κι αναφέρομαι σε εσάς γιατί. Κι εσείς επιμένετε πάρα πολύ να ταυτίζετε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με το πάλαι ποτέ υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ξέρετε μου δημιουργείτε ορισμένες σκέψεις γιατί επιμένετε τόσο πολύ σε αυτήν την ταύτιση, ενώ γνωρίζετε άριστα ότι το πάλαι ποτέ υπουργείο Δημόσιας Τάξης αφορά σήμερα τις αρμοδιότητες μίας Γενικής Γραμματείας. Της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Τάξης. Η Γενική Γραμματεία Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας είναι η δεύτερη και η τρίτη είναι η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Και πέραν αυτών υπάρχουν οι νέες υπηρεσίες που αφορούν το Άσυλο, τα Κέντρα Πρώτης υποδοχής που είναι ανεξάρτητες υπηρεσίες όπως και άλλες δομές και άλλοι θεσμοί, οι οποίοι δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της παρούσης μεταρρύθμισης όσον αφορά τη δημιουργία του νέου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Αυτά για την αποκατάσταση της πραγματικότητας και της αλήθειας.
Τώρα, η υπηρεσία την οποία δημιουργούμε, με διοικητική αυτοτέλεια αλλά υπαγόμενη πράγματι στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στελεχώνεται με εξειδικευμένους διερευνητές αποκλειστικής απασχόλησης και επικεφαλής τίθεται ο Νομικός Σύμβουλος του Κράτους ο οποίος ορίζεται από τον Πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Εδώ μάλιστα είναι ένα στοιχείο στο οποίο μάλιστα, όπως θα είδατε στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης, κάναμε μια τροποποίηση. Στο πρώτο σχέδιο είχαμε προτείνει να είναι Δικαστικός, παρόλα αυτά υπήρξαν παρατηρήσεις στο πλαίσιο πάντα της δημόσιας διαβούλευσης και οι οποίες θεωρήσαμε ότι είναι βάσιμες οι παρατηρήσεις αυτές τις αποδεχθήκαμε και γι’ αυτό καταλήξαμε στην πρόταση για τον Πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Όμως, επαναλαμβάνω είναι πολύ δικαιολογημένο το ερώτημα, γιατί δεν θα μπορούσε να είναι και μια άλλη διακεκριμένη προσωπικότητα ή οποιοσδήποτε άλλος ικανός επιστήμονας, είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να γίνει. Ενδεχομένως να βρούμε μια διατύπωση στη δεύτερη ανάγνωση. Πάντως επαναλαμβάνω ότι προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουμε τη λιγότερο δυνατή δαπάνη.
Διευρύνεται επίσης, η δυνατότητα διερεύνησης όσον αφορά στα πεδία στα οποία μπορεί να κινηθεί η επιτροπή αυτή πέραν των πλοίων με ελληνική σημαία. Η νέα υπηρεσία θα μπορεί να επιλαμβάνεται και να ερευνά ατυχήματα πλοίων με ξένη σημαία τα οποία λαμβάνουν χώρα στα ελληνικά χωρικά ύδατα ή εντός της περιοχής έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας. Δεύτερον, θα μπορεί να ερευνά ατυχήματα πλοίων για τα οποία η Ελλάδα έχει άλλα ουσιαστικά συμφέροντα υπό την έννοια ότι υπάρχουν περιπτώσεις ατυχημάτων που συμβαίνουν εκτός Ελλάδος, αλλά η χώρα έχει ιδιαίτερο συμφέρον να το διερευνήσει. Τέτοιες περιπτώσεις ανακύπτουν για παράδειγμα όταν στο πλοίο με ξένη σημαία επιβαίνουν Έλληνες ναυτικοί που τραυματίστηκαν ή έχασαν τη ζωή τους. Εξυπακούεται βέβαια ότι αυτή η διερεύνηση θα γίνεται σε συνεννόηση με το κύριο κράτος το οποίο είναι επιφορτισμένο με την έρευνα αυτή ενώ σε περίπτωση που οι υπηρεσίες δύο κρατών εκδώσουν διαφορετικά πορίσματα αυτά θα υποβάλλονται στο Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας για την αξιολόγηση τους. Για να γίνω ακόμα πιο σαφής θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα και να θυμίσω την πολύ πρόσφατη περίπτωση ενός σοβαρού ατυχήματος που συνέβη στη Νέα Ζηλανδία και που απείλησε με τεράστια οικολογική καταστροφή. Σε αυτήν την περίπτωση, λόγω του ότι το πλοίο είχε λιβεριανή σημαία παρότι ήταν ελληνικών συμφερόντων είναι αδύνατη η διερεύνηση του ατυχήματος από ελληνική αρχή. Με την ενσωμάτωση όμως της οδηγίας που συζητάμε αν υπάρχουν άλλες προϋποθέσεις, δηλαδή αν υπάρχει ελληνικό πλήρωμα τότε στοιχειοθετείται το ουσιαστικό συμφέρον της Ελλάδας και θα είναι εφικτό στο εξής να ερευνήσουμε τα αίτια και τις συνθήκες ενός τέτοιου ατυχήματος.
Ένα άλλο θέμα που ανέκυψε στο σημείο αυτό και που χρήζει ειδικής μεταχείρισης είναι η σχέση της έρευνας που θα κάνει η νέα υπηρεσία με τη δικαστική έρευνα που μπορεί να διεξάγεται την ίδια στιγμή. Και εδώ θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Η τεχνική διερεύνηση των ναυτικών ατυχημάτων αποτελεί διαδικασία που δεν συνδέεται με τον καθορισμό της υπαιτιότητας ή την απόδοση ευθυνών και είναι ανεξάρτητη από κάθε διοικητική, πειθαρχική και ποινική διαδικασία. Ο κύριος σκοπός της τεχνικής διερεύνησης είναι η ανάλυση και η διακρίβωση των αιτιών και των συνθηκών που οδήγησαν σε ένα ναυτικό ατύχημα, η διεξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και τελικά η διαμόρφωση προτάσεων ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια ατυχήματα στο μέλλον. Γι’ αυτό άλλωστε όπως θα είδατε το Σχέδιο Νόμου κάνει λόγο μόνο για συνεντεύξεις κι όχι για καταθέσεις μαρτύρων ή άλλα αντίστοιχα εργαλεία της ποινικής δικονομίας. Πιστεύω βεβαίως ότι το πόνημα της νέας υπηρεσίας οπωσδήποτε θα έχει προστιθέμενη αξία στο έργο της δικαιοσύνης από τη στιγμή που εξετάζει τα αίτια και τις συνθήκες του ατυχήματος και μάλιστα από ένα εξαιρετικά εξειδικευμένο προσωπικό. Από εκεί και πέρα όμως, το κατά πόσον οι δικαστικές αρχές θα λάβουν υπόψη τους το πόρισμα της ελληνικής υπηρεσίας διερεύνησης ναυτικών ατυχημάτων εναπόκειται όπως άλλωστε ορίζει και το Σύνταγμα στην ελεύθερη κρίση του φυσικού δικαστή.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο πλαίσιο διαφάνειας που δημιουργείται ως προς την έρευνα των ατυχημάτων και τα πορίσματα καθώς καλύπτονται θέματα σχετικά με τη δημοσίευση των εκθέσεων των ναυτικών ατυχημάτων και την έκδοση συστάσεων ασφάλειας και προτάσεων για λήψη διορθωτικών μέτρων από τους ενδιαφερόμενους και τους εμπλεκόμενους σε ένα ναυτικό ατύχημα, ενώ εκ παραλλήλου προβλέπεται η κοινοποίηση αυτών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στις αρμόδιες αρχές του Κράτους. Είναι μια διαδικασία η οποία συμβάλλει στη διαφάνεια και στον πλήρη έλεγχο, δίνει δηλαδή τη δυνατότητα του πλήρους ελέγχου, κοινωνικού πολιτικού αλλά και ποινικού, δικαστικού ελέγχου από όλους τους ενδιαφερόμενους. Ταυτόχρονα, προβλέπεται και η υποχρέωση καταχώρησης των ναυτικών ατυχημάτων στην ευρωπαϊκή βάση δεδομένων.
Τέλος, σε επίπεδο πρόληψης εισάγεται για πρώτη φορά η δυνατότητα έκδοσης από την εν λόγω υπηρεσία μιας έγκαιρης προειδοποίησης προς τους εμπλεκόμενους σε ένα ναυτικό ατύχημα για την από πλευρά τους λήψη μέτρων προς αποφυγή κινδύνου νέου ατυχήματος σε οποιοδήποτε στάδιο της διερεύνησης εφόσον κρίνεται ότι απαιτείται επείγουσα ενέργεια στο επίπεδο της κοινότητας. Όσον αφορά τα άλλα άρθρα, τα άρθρα 27 και 28, η αρμοδιότητα για την επιβολή διοικητικών προστίμων κατά τους ελέγχους ασφάλειας των πλοίων παρέχεται και στον Προϊστάμενο του νεοσύστατου Κλάδου Ασφάλειας και Ναυσιπλοΐας του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων από τη δραστηριότητα των υπαγόμενων σε αυτόν τον κλάδο υπηρεσιών όπως συστήθηκε σύμφωνα με το Νόμο 3922. Επίσης, το άρθρο 27 αφορά τη ρύθμιση του υφιστάμενου νομοθετικού κενού περί του θέματος εκπλήρωσης στρατιωτικών υποχρεώσεων όσων κατατάσσονται στο Λιμενικό Σώμα πριν από την εκπλήρωση αυτών και όσον αφορά το άρθρο 28 προτείνεται η νομοθετική ρύθμιση για την μη φορολόγηση και τη μη παρακράτηση υπέρ τρίτων των εκλογικών επιδομάτων που χορηγήθηκαν στο προσωπικό του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής σύμφωνα με τις κοινές υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν ενόψει των εθνικών εκλογών της 7ης Μαρτίου 2004, των ευρωεκλογών της 13ης Ιουλίου 2004, των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών της 15ης Οκτωβρίου 2006 και των εθνικών εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007. Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί μια λογιστική τακτοποίηση και δεν θα δημιουργήσει καμία εκροή από τα ταμειακά διαθέσιμα του κρατικού προϋπολογισμού. Είναι μια ρύθμιση σε πλήρη συμφωνία με το υπουργείο Οικονομικών, ενώ ταυτόχρονα αποκαθιστά την ίση μεταχείριση των στελεχών του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής με τα στελέχη των λοιπών Σωμάτων Ασφαλείας για τα οποία ισχύουν οι διατάξεις στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως.
Θέλω για μια ακόμη φορά να σας ευχαριστήσω για τις παρεμβάσεις σας, έχω σημειώσει όλες τις παρατηρήσεις σας. Στη δεύτερη ανάγνωση θα προσέλθουμε με ορισμένες εξ αυτών που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές. Θέλω επίσης να σας πω ότι στη δεύτερη ανάγνωση θα επαναφέρω την τροπολογία που είχα εξαγγείλει κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Σχέδιο περί εθελοντισμού και η οποία λόγω του ότι ήταν τελευταία στιγμή έκρινα σκόπιμο ότι καλύτερο ήταν να αποσυρθεί και να επανέλθει τώρα προκειμένου να συζητηθεί επαρκώς στη Βουλή. Αφορά στην αλλαγή του τρόπου πρόσληψης στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Είναι μια ρύθμιση η οποία λειτουργεί υπέρ της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας και θεωρώ ότι είναι και πάγιο αίτημα πολλών πτερύγων της Βουλής. Όμως θα έχουμε την ευκαιρία να τη συζητήσουμε την επόμενη εβδομάδα.
Επιτρέψτε μου όμως κ. πρόεδρε να σταθώ λίγο στην παρέμβαση του κ. Παυλόπουλου ο οποίος βλέπω ότι με ήρεμο βεβαίως και πολύ ειλικρινή τρόπο επιχειρεί να προβάλει τα επιχειρήματα για ένα θέμα το οποίο έρχεται, επανέρχεται, ξαναεπανέρχεται, διαρκώς. Την επανασύσταση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Έχοντας απολύτως φυσικά το δικαίωμα στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Αλλά αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που τον κάνει να μην αισθάνεται ότι αυτή η συζήτηση έχει εξαντληθεί κατά τη διαδικασία συζήτησης του σχετικού νόμου πριν από μερικούς μήνες στη Βουλή. Τι είναι αυτό που τον κάνει να επιμένει τόσο πολύ στην διαπίστωση ενός λάθους, όπως ο ίδιος λέει όταν βλέπει, είναι προφανές ότι υπάρχουν σημαντικοί θύλακες που αντιδρούν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Όχι κατ’ ανάγκη για τα ίδια συμφέροντα, όχι γιατί ταυτίζονται στα ίδια συμφέροντα αλλά στην ίδια επιδίωξη, να μην εφαρμοστεί ο νόμος ο οποίος ψηφίστηκε από τη Βουλή, για να αποδείξουν ότι είχαν δίκιο. Τι είναι αυτό που τον κάνει να πιστεύει ότι είναι αληθινό, είναι ακριβές, είναι γνήσια δημοκρατικό το να μην εφαρμόζεις τις προβλέψεις ενός Νόμου που αφορά τη ναυτιλία, που αφορά την υποστήριξη της ναυτιλίας μόνο και μόνο για να αποδείξεις ότι ήταν λάθος ο διαχωρισμός. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τι είναι αυτό άραγε το οποίο σας κάνει να ταυτίζετε τις απόψεις του κ. Παμπούκη, οι οποίες πράγματι εκφράστηκαν με αυτό τον τρόπο δημοσίως, με τις απόψεις του κ. Χρυσοχοΐδη, που δεν έχουν εκφραστεί ποτέ με αυτό τον τρόπο και σ’ αυτό το μήκος κύματος. Το αντίθετο μάλιστα συνεχίζει να είναι και δηλώνει παντού ότι είναι, ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του διαχωρισμού που ο ίδιος υλοποίησε; Τι είναι αυτό που σας κάνει εσάς να επιμένετε συνεχώς και να ταυτίζετε αυτούς τους δύο πολιτικούς που ο καθένας για διαφορετικό λόγο είχε διαφορετικές προσεγγίσεις; Και μην ξεχνάμε ότι δεν ήταν σε διαφορετικό χώρο ή σε διαφορετικό χρόνο, ο κ. Παμπούκης ήταν Αναπληρωτής Υπουργός του κ. Χρυσοχοΐδη, δεν ήταν άλλου Υπουργού, του ιδίου Υπουργού, την ίδια κυβέρνηση υπηρετούσαν, τον ίδιο νόμο υπηρέτησαν, την ίδια επιλογή του Πρωθυπουργού, το ίδιο σχήμα το κυβερνητικό το οποίο υπηρετούμε όλοι και επιπλέον έχουμε την υποχρέωση να εφαρμόσουμε το νόμο τον οποίο ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και πάνω απ’ όλα η κυβερνητική πλειοψηφία. Για να γίνω σαφής. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους διάφοροι εξωκοινοβουλευτικοί, το τονίζω αυτό, παράγοντες ενδιαφέρονται για την συνύπαρξη αυτών των χώρων με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Πολλά τα συμφέροντα και πολλά τα λεφτά. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως, το πάθος και την ευκολία με την οποία εκφράζεται τόσο η Ν.Δ. τόσο και ο ΛΑΟΣ υιοθετώντας αυτές τις ίδιες επιδιώξεις αγνοώντας ταυτόχρονα τις υποχρεώσεις της χώρας σε μια σειρά από άλλους τομείς στους οποίους αναφέρθηκα προηγουμένως.
Και αναρωτιέμαι, η Ν.Δ. η οποία διαβεβαιώνει σχετικά τον ελληνικό λαό ότι αν και εφόσον έρθει στη εξουσία, με την μορφή της αυτοδυναμίας προφανώς, γιατί αλλιώς θα υπάρχει πάντοτε η ανάγκη της Βουλής να ψηφίσει επί συγκεκριμένων νομοσχεδίων . Γιατί λοιπόν ενώ διαβεβαιώνει για την παλινόρθωση ενός παλαιού και φαύλου καθεστώτος δεν συναινεί τώρα σε μία πρόταση την οποία κάνει το ΠΑΣΟΚ, την οποία κάναμε εμείς και απ’ ό,τι κατάλαβα συμφωνεί και ο κ. Δρίτσας. Και συμφωνούν όλοι οι υγιείς άνθρωποι οι οποίοι επιμένουν για την ενίσχυση της ναυτιλίας, να προχωρήσουμε τώρα, εδώ και τώρα, άμεσα, σε όλες εκείνες τις διαδικασίες, με συναινετικό τρόπο, με ταχύτατο τρόπο, σε όλες τις διαδικασίες διοικητικής υποστήριξης των υπηρεσιών του πάλε ποτέ ναυτιλίας με τη δημιουργία νέων, σύγχρονων υπηρεσιών, με την ενίσχυση τους με πολιτικό προσωπικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο δημόσιο. Αντί να φεύγουν στην εφεδρεία τόσος κόσμος, υπάρχουν άξιοι επιστήμονες που θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεισφέρουν σ’ αυτούς τους τομείς. Όπως επίσης θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί ένα εξαιρετικό σε προσόντα προσωπικό, του παλαιού Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, νυν Ανάπτυξης, σε υπηρεσίες που σήμερα είναι καθαρά στρατιωτικές. Μπορείτε να μου πείτε εσείς που έχετε γνώση του χώρου και της διοίκησης, για ποιο λόγο δεν μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη Διεύθυνση Θαλασσίων Συγκοινωνιών του Υπουργείου Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, τα στελέχη του πρώην Υπουργείου Αιγαίου και νυν στελέχη της Γενικής Γραμματείας Νησιωτικής Πολιτικής. Τι είναι αυτό που επιβάλει να είναι εκατό τοις εκατό στελεχωμένη με αξιωματικούς του Λιμενικού η Διεύθυνση Θαλασσίων Συγκοινωνιών; Δεν υπάρχουν άξιοι υπάλληλοι που να μπορέσουν να συμβάλλουν στις λειτουργίες και στη διαμόρφωση των δρομολογίων, … μα γι’ αυτό το λόγο σας λέω κ. Παυλόπουλε και γι’ αυτό το λόγο χαίρομαι που μου δίνετε αυτή την ευκαιρία για να σας πω ότι είναι άλλο πράγμα το να διαπιστώνεις ότι κάτι πήγε λάθος ή πήγε στραβά και να το διορθώσεις, όταν προσπάθησες ειλικρινά και με συνέπεια να το εφαρμόσεις και είναι άλλο πράγμα να κρύβεσαι πίσω από οχυρωματικά έργα αντίστασης και να επιμένεις με κάθε τρόπο, κάθε μέρα, να αντιστέκεσαι σε κάθε προσπάθεια, να μην προχωρήσει η μία πλευρά της μεταρρύθμισης. Για να αποδειχθεί τελικά ότι έπρεπε να γίνει με διαφορετικό τρόπο. Όταν δεν κάνεις απολύτως τίποτα, όταν δεν προχωρείς στη δημιουργία νέων διαδικασιών για την ενίσχυση των υπηρεσιών, όταν δεν κάνεις screening , όταν έχεις μια υπηρεσία όπως αυτή τη στιγμή στο πλαίσιο ενός Υπουργείου, με τρεις Γενικές Γραμματείες υπό την ευθύνη ενός Υφυπουργού. Γιατί οι τρεις Γενικές Γραμματείες δεν θα μπορούσαν να συνδράμουν με το προσωπικό τους και την εμπειρία τους στις Υπηρεσίες αυτές; Για ποιο λόγο δεν γίνεται καμιά διοικητική αλλαγή μετάγγισης από το σύνολο του Υπουργείου Ανάπτυξης με επιστήμονες που είναι άξιοι, που μπορούν; Τα λέω στη Βουλή των Ελλήνων, τα λέω ενώπιον όλων, τα λέω για να απαντήσω σε σας που με καλό πνεύμα και με καλή τη πίστη παρουσιάσατε τη θέση σας όσον αφορά το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Και με την ευκαιρία που στη δική μου προσέγγιση για ανεξάρτητο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, πολιτικό Υπουργείο, είδα και χάρηκα τον κ. Δρίτσα να συμφωνεί από την αρχή. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Θέλετε ισχυρό Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας; εδώ και τώρα, πολιτικό Υπουργείο. Ελάτε μαζί και σεις και ο ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός και όποιος άλλος θέλει, να κινήσουμε γρήγορα τις διοικητικές διαδικασίες τις οποίες ανέφερα. Αυτές οι διαδικασίες δεν κινούνται σήμερα γιατί υπάρχουν οχυρωματικά έργα αντίστασης. Εδώ, ενώ έχουν ολοκληρωθεί εδώ και καιρό όλες οι νομοθετικές προβλέψεις, τα Προεδρικά Διατάγματα, για ρυθμίσεις Νόμων, η διάρθρωση του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, οι δομές του, τα οργανογράμματα βάζουν εμπόδια στη συγκρότησή του. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει εκατό τοις εκατό , λειτουργεί στο εβδομήντα με ογδόντα τοις εκατό, για ποιο λόγο λέτε εσείς; Γιατί ακριβώς ορισμένοι παίρνουν τα μηνύματα της παλινόρθωσης του παλαιού φαύλου καθεστώτος που εκπέμπεται από πολλές πλευρές και εμποδίζουν ακόμα και τώρα τη μεταστέγαση των υπηρεσιών. Για ποιο λόγο, όταν την ίδια ώρα υπάρχει η δυνατότητα εξοικονόμισης δαπανών για τη λειτουργία δύο υπηρεσιών του κράτους και δύο Υπουργείων, την ίδια στιγμή επιμένουμε στο όνομα των οχυρωματικών έργων του παρελθόντος και των ιδεοληψιών, να παραμένουν άδεια κτίρια. Άδεια κτίρια στον Πειραιά με γραφεία, εκ των οποίων μάλιστα αυτά της πρώην Υφυπουργού κ. Τσουρή, ένας ολόκληρος όροφος ο οποίος αναμορφώθηκε μόλις πρόσφατα. Τα λέω αυτά γιατί κανείς δεν τα ξέρει. Γιατί τα πάντα ακούγονται μέσα από τα φίλτρα του μεγάλου καναλιού το οποίο έχει κάνει τις επιλογές του, που δεν είναι επιλογές αλήθειας όμως, είναι επιλογές πολιτικές, σε πρόσωπα και σε καταστάσεις.
Αγαπητέ κ. Παυλόπουλε, η λογική ως έννοια είναι λογική, δεν είναι παράλογη. Σας ακούω με πολύ μεγάλη προσοχή το τι λέτε, αλλά είμαι απόλυτα βέβαιος ότι έχετε κατανοήσει πλήρως το τι λέω και εγώ. Και επειδή είμαι άνθρωπος καλών προθέσεων, θέλω απλώς να επαναφέρω αυτό το οποίο λέω εγώ. Καμία επιλογή δεν μπορείς να δεις αν πέτυχε αν δεν την υλοποιήσεις. Αν αρνηθείς εκ των προτέρων να την υλοποιήσεις. Αυτό γίνεται τώρα. Υπάρχει άρνηση εδώ και καιρό πολλών πλευρών, που ενθαρρύνονται κατάλληλα, για να μην υλοποιηθεί η επιλογή αυτή. Αυτά που σας ανέφερα προηγουμένως και μου λέγατε «τα λέτε στην πεθερά για να τα ακούει η νύφη», σας λέω αυτά τα οποία θα έπρεπε να είχαν γίνει. Γιατί δεν έγιναν; γιατί σας είπα, βρέθηκαν οχυρωματικά έργα παντού, από τις πολύ απλές καθημερινές λειτουργίες μέχρι τις σοβαρότερες. Τι είναι αυτό, για παράδειγμα, που γίνεται συζήτηση όλες αυτές τις μέρες περί του αν έχει αρμοδιότητα ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη για ένα συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Μόνος παίρνει ο κάθε Υπουργός την αρμοδιότητα για να προχωρήσει ένα νομοσχέδιο; Μόνος του; Το γνωρίζετε πολύ καλά. Και μην αποδίδετε στην κυβέρνηση και στους Υπουργούς της κυβέρνησης την άγνοια ορισμένων ανθρώπων οι οποίοι συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιπόλαια στη δημόσια συζήτηση.
Ανέφερα όμως, πάρα πολύ σαφώς ότι είναι πολλά τα συμφέροντα, γιατί είναι πολλά τα λεφτά τα οποία δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, σε ένα καθεστώς το οποίο λειτούργησε για πάρα πολλά χρόνια.
Και επειδή μας ενδιαφέρει όλους το συμφέρον της πατρίδας μας. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, αρκεί να συζητάμε με όρους υπεύθυνου διαλόγου. Δεν μπορώ να αρνηθώ για παράδειγμα ότι ο ΛΑ.Ο.Σ ενδιαφέρεται για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. Άρα, λοιπόν, αφού ενδιαφέρεται, νομίζω ότι ενδιαφέρεται και η Ν.Δ για τη Συνθήκη του Schengen , όπου μάλιστα, ο κ. Παυλόπουλος είχε συμμετάσχει κατά τη διάρκεια της επισημοποίησς αυτής της σχέσης. Λοιπόν, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο συνεργασίας, συνεύρεσης και συνεννόησης. Εξάλλου, αυτή η Κυβέρνηση, η παρούσα Κυβέρνηση είναι κατ΄ εξοχήν Κυβέρνηση συνεννόησης. Ας δούμε λοιπόν, τι σημαίνει το πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Ένωσης – Schengen και τι σημαίνει Λιμενικό Σώμα στην παρούσα φάση. Τι σημαίνει Ελληνική Ακτοφυλακή, τι σημαίνει Ακτοφυλακή για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. Τι σημαίνει πολιτικό Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ισχυρό και σύγχρονο. Να δούμε τα Ευρωπαϊκά δεδομένα και να προχωρήσουμε. Γιατί πρέπει να οχυρωνόμαστε πίσω από την έννοια της παλινόρθωσης ενός καθεστώτος που οι πάντες γνωρίζουν σε αυτή τη χώρα πως ήταν φαύλο καθεστώς. Αυτό είναι το ερώτημα.
