ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Αθήνα, 21 Φεβρουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, κ. Χρήστου Παπουτσή, κατά τη συζήτηση στη Διαρκή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης του σχεδίου νόμου με τίτλο «Τροποποίηση του ν.2168/1993, εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2008/51/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 «για την τροποποίηση της Οδηγίας 91/477/ΕΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με τον έλεγχο της απόκτησης και της κατοχής όπλων» και άλλες διατάξεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω ανορθόδοξα, υιοθετώντας όμως τους προβληματισμούς τους οποίους εκθέσατε προηγουμένως στις ομιλίες σας.
Ως εκ τούτου θέλω να σας ανακοινώσω ότι καταθέτουμε δύο νέες προσθήκες στο σχέδιο νόμου. Με την πρώτη μετατρέπεται σε κακούργημα η παράνομη χρήση και κατοχή πολεμικών τυφεκίων, υποπολυβόλων, πολυβόλων και χειροβομβίδων ή οπλοπολυβόλων ή βαρέων όπλων.
Και όπως όλοι αναφέρατε και προηγουμένως, αυτό είναι αναγκαίο δεδομένης της ραγδαίας αύξησης των εγκλημάτων που διαπράττονται με τέτοιου είδους όπλα.
Στο άρθρο δέκα του σχεδίου νόμου προστίθενται παράγραφοι έξι και εφτά ως εξής:
Στο τέλος της παραγράφου ένα του άρθρου δέκα πέντε του νόμου 2168/1993 προστίθεται το εδάφιο ως εξής: «Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος οπλοφορεί παράνομα με πολεμικό τυφέκιο, ή πολυβόλο ή οπλοπολιβόλο, ή χειροβομβίδα ή βαρύ όπλο ή όπλο πυροβολικού ή όπλο ευθυτενούς ή καμπύλης τροχιάς ή μεταφέρει αυτά οπουδήποτε».
Και μία άλλη προσθήκη με την οποία αίρεται το αξιόποινο της κατοχής κυνηγετικού όπλου το οποίο είναι αδήλωτο, αρκεί να το δηλώσουν αυτοβούλως οι κάτοχοι τους, πρωτού δηλαδή επιληφθεί του θέματος αστυνομική ή δικαστική αρχή και αφού πληρώσουν το εικοσαπλάσιο του παραβόλου. Έτσι δίδεται λύση στο πάγιο αίτημα των κυνηγετικών συλλόγων και κατόχων όπλων που για λόγους αμέλειας έχουν αδήλωτα κυνηγετικά όπλα. Και έτσι θα διευκολυνθεί και η καταγραφή του μεγάλου αριθμού κυνηγετικών όπλων που παραμένουν αδήλωτα.
Θέλω να κάνω ορισμένες διευκρινίσεις, ώστε να τεθούν ορισμένα ζητήματα στη σωστή τους διάσταση και να γίνει πιο εύκολη από εδώ και πέρα η συζήτηση. Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει ως αφετηρία την Οδηγία 2008/51/ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008, με την οποία τροποποιείται η Οδηγία 91/477/ΕΟΚ.
Η τελευταία, η 91/477/ΕΟΚ δηλαδή, μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο με το νόμο 2168/1993 που είναι γνωστός ως νόμος περί όπλων.
Κάνω αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή προκειμένου να καταστεί σαφές ότι σήμερα το σχέδιο νόμου που έχετε μπροστά σας δεν αποτελεί τροποποίηση του νόμου περί όπλων, αλλά ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της τροποποίησης που επιφέρει η ο Οδηγία του 2008.
Ως εκ τούτου, δεν συζητάμε σήμερα για αλλαγή του νομικού πλαισίου περί κατοχής και εμπορίας όπλων, αλλά απλώς επιφέρουμε ορισμένες τροποποιήσεις στην εμπορία όπλων που επιβάλλονται από το κοινοτικό δίκαιο, με εξαίρεση κάποιες περιπτώσεις που προβλέπονται στην Οδηγία, αλλά εμείς τις είχαμε ήδη νομοθετήσει στο εθνικό δίκαιο.
Επί της αρχής λοιπόν έχω να επισημάνω ότι αυτό το σχέδιο νόμου και η οδηγία που ενσωματώνεται, έχουν μία βασική αφετηρία.
Είναι η θέσπιση ενιαίων διαδικασιών στα κράτη μέλη σχετικά με τον πληρέστερο έλεγχο των όπλων και των πυρομαχικών τους κατά τη διαδρομή τους από τον κατασκευαστή μέχρι και τον αγοραστή. Στόχος αυτών των διαδικασιών είναι η καταπολέμηση της παράνομης κατασκευής και διακίνησης όπλων και πυρομαχικών. Θα έλεγα ότι η έννοια-κλειδί της οδηγίας που θα μας βοηθάει να κατανοήσουμε το πλέγμα των διατάξεών της είναι η «ιχνηλάτηση».
Δηλαδή η ιχνηλάτηση του όπλου και του πυρομαχικού του σε τρία στάδια: στην κατασκευή, στην εμπορία και στον τελικό αποδέκτη που είναι ο ιδιώτης.
Η μόνη επέμβαση που γίνεται χωρίς να επιβάλλεται από την Οδηγία, είναι οι διατάξεις που αφορούν στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Αυτό συνέβη διότι η ίδια η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας έχει ζητήσει τις επί μέρους ρυθμίσεις που έχετε ανά χείρας, για λόγους ασφαλείας των αεροδρομίων και κυρίως επειδή έχουν αυξηθεί τα ατυχήματα από πρόσκρουση πτηνών σε αεροσκάφη.
Γι’αυτό το λόγο, κρίναμε αναγκαίο να ικανοποιήσουμε άμεσα το αίτημα αυτό με το παρόν νομοσχέδιο, καθώς η απομάκρυνση των πτηνών επιτυγχάνεται με ειδικές συσκευές εκτόξευσης κροτίδων, ειδικά όπλα και εκτόξευση κροτίδων κρότου λάμψης. Επειδή λοιπόν όλα αυτά τα μέσα εμπίπτουν στην έννοια του όπλου, έπρεπε να γίνει άμεσα τροποποίηση, ώστε η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας να μπορεί να αγοράζει και να χρησιμοποιεί όλα αυτά τα μέσα.
Κατόπιν τούτων, το σχέδιο νόμου έχει διαρθρώνεται ως εξής: στο πρώτο κεφάλαιο τροποποιείται ο υπάρχων νόμος περί όπλων, ο 2168/2993, ώστε να εναρμονιστεί με τις διατάξεις της Οδηγίας. Βασικές συνέπειες εδώ είναι η διεύρυνση της έννοιας του όπλου, ώστε να καταλαμβάνει και όπλα κρότου ή αερίων ή αφέσεως αγώνων. Αυτό συμβαίνει διότι αυτά εύκολα μπορούν να τροποποιηθούν και με ωστική δύναμη να εκτοξεύσουν βλήμα. Περαιτέρω, στο πρώτο κεφάλαιο έχουν ενσωματωθεί οι διατάξεις που προανέφερα σχετικά με την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.
Το δεύτερο κεφάλαιο είναι το κείμενο της Οδηγίας αυτό καθ’εαυτό και το τρίτο κεφάλαιο αφορά στις μεταβατικές διατάξεις και την κωδικοποίηση της νομοθεσίας περί απόκτησης και κατοχής όπλων.
Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να πω ότι όλοι οι συνάδελφοι, όπως και εγώ προσωπικά, γίναμε αποδέκτες πολλών αιτημάτων είτε από εμπόρους όπλων είτε από πολίτες που ασχολούνται με τα όπλα, οι οποίοι επιθυμούν μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά και χρήση όπλων.
Ωστόσο, πολλά από αυτά είναι εκτός πεδίου εφαρμογής της Οδηγίας και δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης κατά τη συζήτηση αυτού του σχεδίου νόμου. Να είστε όμως βέβαιοι ότι καταγράφονται και αξιολογούνται και από εμένα, αλλά και από τις υπηρεσίες του Υπουργείου, όλες οι προτάσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο μιας ευρύτερης νομοθετικής μεταρρύθμισης του νόμου περί όπλων και ότι θα αξιοποιηθούν εάν κάποια στιγμή αποφασιστεί τέτοια ευρεία νομοθετική παρέμβαση.
Προς το παρόν, όμως, τέτοια ευρεία παρέμβαση δεν είναι ούτε σκόπιμη ούτε και ωφέλιμη, καθώς το πλαίσιο του υπάρχοντος νόμου περί όπλων κρίνεται επαρκές και εξυπηρετεί αποτελεσματικά το δημόσιο συμφέρον που εξειδικεύεται ως προστασία της δημόσιας ασφάλειας, ιδίως μάλιστα από τη στιγμή που συμβαδίζουμε πλήρως με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θα ήθελα επίσης να σας θέσω ως γενικό κριτήριο και την εξής παράμετρο: Σε κάθε πρόταση που γίνεται, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο εξοπλισμός της αστυνομίας.
Η αστυνομία για να διατηρεί έναν έλεγχο της κατάστασης στο πεδίο της εγκληματικότητας, πρέπει να διαθέτει ανώτερο εξοπλισμό από αυτόν που διατίθεται στο εμπόριο. Δεν μπορεί δηλαδή οι ιδιώτες να έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν οπλισμό ανώτερο της αστυνομίας. Αυτό μοιραία θα οδηγήσει σε προβλήματα δημόσιας ασφάλειας και τάξης.
Τέλος, θέλω να επισημάνω και το εξής.
Είναι λογικό πολλές από τις προτάσεις που έχουν ακουστεί ή που θα ακουστούν εδώ να έχουν ως δικαιολογητική τους βάση ανάλογες ρυθμίσεις που έχουν στο εθνικό τους δίκαιο κάποιες από τις ευρωπαϊκές χώρες.
Σας φέρνω ως παράδειγμα το θέμα της διόπτρας. Έχουν ζητήσει σχετικά οι έμποροι όπλων να απαλειφθεί η διάταξη που εμποδίζει την ελεύθερη εμπορία τους με το αιτιολογικό ότι σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η διακίνηση διοπτρών είναι ελεύθερη.
Εκτός όμως του ότι υπάρχουν ειδικοί λόγοι δημόσιας ασφάλειας, καθώς η διόπτρα αυξάνει ουσιαστικά το βεληνεκές ενός όπλου με έμμεσο τρόπο, οι χώρες αυτές όπου διακινούνται ελεύθερα τέτοια εξαρτήματα, έχουν και ειδικούς χώρους όπου επιτρέπεται η χρήση τους, οι οποίοι συνήθως είναι τεράστια σε έκταση πάρκα με θηράματα που τα έχουν ειδικά για το κυνήγι. Στην Ελλάδα αντιθέτως, δεν έχουμε τέτοιους χώρους. Έχουμε μόνον τη χωροθέτηση περιοχών όπου επιτρέπεται το κυνήγι.
Στους χώρους αυτούς όμως που απέχουν μόνο 500 μέτρα από κατοικημένες περιοχές, είναι πολύ επικίνδυνο να χρησιμοποιούνται όπλα με διόπτρες που μπορεί να διπλασιάζουν ή να τριπλασιάζουν τη δυνατότητα στόχευσης. Έτσι, τίθενται σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και έχουμε πολλά ατυχήματα, κάποιες φορές θανατηφόρα, στις περιοχές κυνηγιού. Γι’αυτό, κάθε πρόταση που επεξεργαζόμαστε πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα της ελληνικής πραγματικότητας που σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι σε ορισμένα θέματα πολύ διαφορετικά οργανωμένη.
Τώρα όσον αφορά στις αναφορές ορισμένων συναδέλφων, κυρίως για το άρθρο 18 για τη χορήγηση και την ανάκληση των αδειών. Ότι δηλαδή δεν παρέχεται η δυνατότητα ίδρυσης και εκμετάλλευσης σκοπευτηρίων στους εμπόρους πιστολιών και περιστρόφων. Δεδομένου ότι η Πολιτεία αδυνατεί να κατασκευάσει σκοπευτήρια δημοσίου συμφέροντος, θα μπορούσε να παρέχεται αυτή η δυνατότητα σε ιδιώτες. Επί της ουσίας όμως δεν γίνεται καν να θεωρηθεί δυνατότητα, αν αποκλείονται από μια τέτοια δραστηριότητα οι έμποροι. Για την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν είναι βιώσιμη επένδυση η ίδρυση σκοπευτηρίου, αν παράλληλα δεν υπάρχει η δυνατότητα εμπορίας όπλων και φυσιγγίων. Παρατηρείται δηλαδή το οξύμωρο να εμπιστεύεται η Πολιτεία την κατοχή και εμπορία εκατοντάδων χιλιάδων πυροβόλων όπλων στους εμπόρους και την ίδια στιγμή να τους απαγορεύει να πωλούν φυσίγγια σε σκοπευτήριο που τυχόν κατασκεύασαν.
Αυτό είναι ένα θέμα που δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες μας, αλλά εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το πλαίσιο αδειοδότησης των δημοσίων σκοπευτηρίων προβλέπεται στο νόμο 2725/99. Στο νόμο αυτό που λέγεται και αθλητικός νόμος δίδεται η δυνατότητα και προβλέπονται οι προυποθέσεις ίδρυσης σκοπευτηρίων με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Εδώ εμπίπτουν και τα σκοπευτήρια αθλητικών σωματείων. Για την ίδρυση ιδιωτικών σκοπευτηρίων δεν προβλέπεται αυτή τη στιγμή τίποτα. Αν όμως το επισπεύδον υπουργείο αποφασίσει κάτι τέτοιο, τότε οι υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη θα εξετάσουν τα επί μέρους ζητήματα που θέτουν οι έμποροι όπλων, τα οποία δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο του παρόντος σχεδίου νόμου.
Υπήρχε και άλλη μία πρόταση η οποία αφορά στην απενεργοποίηση των όπλων. Να προβλεφθεί δηλαδή διαδικασία απενεργοποίησης όπλων γιατί υπάρχουν όπλα τα οποία είναι καταστρεμμένα και ο κάτοχος τους είναι πιθανό να βρεθεί κατηγορούμενος στα δικαστήρια απλώς και μόνο επειδή δεν προβλέπεται τέτοιου είδους διαδικασία.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει διαδικασία απενεργοποίησης των όπλων που προβλέπεται στην Υπουργική Απόφαση 3009/2/84Δ. Η απενεργοποίηση έχει να κάνει με ορισμένες επεμβάσεις που κάνει ο οπλουργός στο όπλο ώστε να καταστεί άχρηστο. Ωστόσο, η παρατήρηση είναι ορθή ως προς το ότι δεν υπάρχει διαδικασία ολοσχερούς καταστροφής όπλου.
Αυτό είναι πράγματι ένα κενό του νόμου περί όπλων το οποίο πρέπει να εξετασθεί από το Υπουργείο.
Τέλος υπήρξε και μία πρόταση όσον αφορά την εμπορία με την οποία ουσιαστικά προτείνεται η κατάργηση της άδειας αγοράς για εμπορία μεταξύ εμπόρων και ως αντικατάσταση την θέσπιση υποχρέωσης για άμεση ενημέρωση της αγοραπωλησίας στην αρμόδια Αστυνομική Διεύθυνση, τόσο από τον αγοραστή όσο και από τον πωλητή έμπορο συνοδευόμενη από αντίγραφο των νόμιμων φορολογικών παραστατικών που συνοδεύουν βάσει νόμου την αγοραπωλησία. Δεν είμαστε θετικοί σε αυτή την πρόταση καθώς γιατί αν και φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι πρόκειται περί γραφειοκρατικού ζητήματος, δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Και αυτό διότι ο έλεγχος που πρέπει να ασκεί η αστυνομία είναι προληπτικός. Είναι δηλαδή αναγκαίο να γνωρίζει η αστυνομία και να προεγκρίνει το πού θα πωληθεί ένα όπλο και όχι το πού πωλήθηκε.
Αυτό συμβαίνει γιατί πρέπει να προλαμβάνεται που κάποιο πρόσωπο μπορεί να εμφανίζεται ως έμπορος όπλων, αλλά να μην είναι ( να έχει δηλαδή πλαστά χαρτιά ), καθώς και γιατί πρέπει να ελέγχεται πριν την αγοραπωλησία το ποινικό μητρώο των συμβαλλομένων.
Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο στις σημερινές συνθήκες και για τον λόγο αυτό δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε μια τέτοια προσέγγιση.
Σας ευχαριστώ.
