ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστου Παπουτσή, στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου:«Ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/15 ΕΚ , σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα Κράτη-μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων Τρίτων χωρών και λοιπές διατάξεις»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
στη συζήτηση που γίνεται χθες και σήμερα, αναπτύσσονται πολλές απόψεις, ένας γόνιμος διάλογος, πλούσια αντιπαράθεση, εκτός βέβαια ορισμένων ελαχίστων εξαιρέσεων, με τις οποίες επιχειρείται η επίτευξη άλλων στόχων πέραν της ουσιαστικής συμβολής στη συζήτηση για το νομοσχέδιο.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η συζήτηση επί των άρθρων σήμερα έχει μετατραπεί σε συζήτηση επί της αρχής αποδεικνύει ότι όσον αφορά το ίδιο το νομοσχέδιο, τις διατάξεις, τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις , υπάρχει μια γενική συμφωνία. Και όταν υπάρχει γενική συμφωνία υπάρχει τουλάχιστον μια αναγνώριση ότι υπάρχει μια μεγάλη μεταρρύθμιση την οποία θέτουμε σε ισχύ, την οποία δρομολογούμε. Από την άλλη πλευρά, η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου, η γενικότερη συζήτηση του θέματος της αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών προς την πατρίδα μας και προς την Ευρώπη αποδεικνύει τη σοβαρότητα του θέματος.
Γι αυτό θέλω για μια ακόμη φορά να πω ότι αυτό το θέμα που συζητάμε σήμερα, με αφορμή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι θέμα εθνικής σημασίας. Είναι θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας . Είναι θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Είναι θέμα που αφορά τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Και τελικά πάνω απ’ όλα είναι θέμα που αφορά την πατρίδα μας. Την πατρίδα μας. Το τονίζω αυτό γιατί ορισμένοι έχω την αίσθηση ότι το ξεχνούν.
Έγιναν πολλές φορές αναφορές στην παγκοσμιοποίηση. Και θέλω να είμαι πιο συγκεκριμένος, η παγκοσμιοποίηση οδήγησε στη λογική των χαλαρών συνόρων για τη δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς. Είναι η ίδια λογική που θέλει τα εθνικά κράτη να υποκατασταθούν από «πολυπολιτισμικούς» πληθυσμούς, αντί για λαούς, αντί για εθνική ιστορία, αντί για εθνική και λαϊκή κυριαρχία, αντί για συλλογική συνείδηση, αντί για μνήμη, αντί για θέληση.
Εμείς, λοιπόν, διαφωνούμε με αυτή την άποψη. Διαφωνούμε ιδεολογικά και πολιτικά. Όχι αφοριστικά. Ιδεολογικά και πολιτικά. Άκουσα χθες ορισμένες προσωπικές επιθέσεις , υβριστικές θα έλεγα επιθέσεις, στις οποίες δεν θέλησα να απαντήσω προσωπικά. Θα απαντήσω όμως, πολιτικά, ευχαριστώντας τους συναδέλφους, οι οποίοι τίμησαν τους δικούς μου δημοκρατικούς αγώνες – δεν ήταν τίποτα μπροστά στους αγώνες που έχουν κάνει δεκάδες, εκατοντάδες συνάδελφοι απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους για τη δημοκρατία. Ένα θέλω να πω που είναι καταγεγραμμένο στη δική μου πολιτική διαδρομή. Ποτέ δεν δέχθηκα καμίας μορφής τρομοκρατία. Πολύ περισσότερο την ιδεολογική τρομοκρατία. Και δεν θα τη δεχθώ και σήμερα. Δεν θα τη δεχθώ και τώρα. Από κανέναν. Το λέω και το εννοώ. Ως εκ τούτου είναι μάταιες οι προσπάθειες εκείνων που επιχειρούν να τρομοκρατήσουν ιδεολογικά και πολιτικά εμένα προσωπικά, που μαζί με το συνάδελφό μου Μανώλη Όθωνα , φέρουμε την ευθύνη για τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας σε ένα χώρο εξαιρετικά ευαίσθητο για την ελληνική ασφάλεια, για την εσωτερική ασφάλεια, για το δημόσιο συμφέρον, για την προστασία των πολιτών σύμφωνα με το Σύνταγμα, δηλαδή των ελλήνων πολιτών και εκείνων που νομίμως κατοικούν στη χώρα μας.
Όσον αφορά τη διεθνή εμπειρία, ας δούμε λίγο την ευρωπαϊκή εμπειρία. Ας διώξουμε τα σύννεφα της σύγχυσης. Άλλες χώρες όπως η Ολλανδία και η Δανία, που είχαν πρωτοπορήσει στο παρελθόν στη λεγόμενη «πολυπολιτισμική» πολιτική, σήμερα αναθεωρούν ριζικά τη στάση τους. Η πολιτική αυτή φθίνει ακόμη και στη Σουηδία, που παραδοσιακά πρωτοστατούσε. Στο τελευταίο μάλιστα Συμβούλιο Υπουργών δέχθηκα την πιο σκληρή επίθεση, ως χώρα όχι ως πρόσωπο , ότι έχουμε αφύλακτα τα σύνορά μας, από τον Σουηδό υπουργό.
Η Ελλάδα είναι μακράν η πιο ανεκτική χώρα στην Ευρώπη. Προσπαθούμε ακόμη σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες με κάθε τρόπο να σεβαστούμε τα δικαιώματα των μεταναστών που διαβιούν εδώ.
Μιλούν ορισμένοι για ρατσισμό… Τι σημαίνει όμως ρατσισμός; Ρατσισμός σημαίνει ότι θεωρείς κάποιο φύλο ή κάποια φυλή κατώτερους από τη δική σου.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να στηρίξει στην αίθουσα αυτή και στον ελληνικό λαό ότι οι Έλληνες θεωρούμε τους πολίτες που προέρχονται από το Αφγανιστάν, από το Πακιστάν , από τη Σομαλία κατώτερους από εμάς τους ίδιους. Αλλά υπάρχει αντίδραση και υπάρχει αντίδραση παντού. Υπάρχει αντίδραση στις γειτονιές της Αθήνας, στις πόλεις, στα χωριά, παντού. Την αντίδραση αυτή φέρνει το γεγονός ότι ορισμένοι από τους παράνομους μετανάστες για να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που δεν έχει τα μέσα να τους επιτρέψει να ζήσουν με αξιοπρέπεια, μοιραία γίνονται θύματα εκμετάλλευσης από διάφορα κυκλώματα, ακόμη και από το οργανωμένο έγκλημα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και επομένως αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Τι σημαίνει λοιπόν πολιτική «ανοικτών πυλών» για το μεταναστευτικό ρεύμα σε μία χώρα υποδοχής όπως είναι η Ελλάδα σήμερα. Μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση , με ανυπαρξία υποδομών, όπου η μαζική εγκατάσταση μεταναστών χωρίς νομιμοποίηση μπορεί να οδηγήσει, μακροπρόθεσμα, σε τραγωδία. Και ποιόν βολεύει τελικά η σύγχυση; Ποιες ιδεολογικές ή άλλες σκοπιμότητες εξυπηρετεί η σύγχυση ;
Άκουσα εκλεκτούς συναδέλφους από ορισμένες πλευρές οι οποίοι μάλιστα υποστηρίζουν το νομοσχέδιο αλλά έχουν αντίθεση ή απορίες αναφορικά με το γιατί , όπως λένε, η Ελλάδα δεν ανοίγει τα σύνορα για να στείλει τους μετανάστες στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απάντηση είναι απλή: Διότι θα αποβληθούμε αμέσως από τη Συνθήκη του Σένγκεν και από την οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το ερώτημα είναι: είναι κάποιος ο οποίος επιδιώκει κάτι τέτοιο; είναι κάποιος που πιστεύει ότι το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον θα ήταν ακριβώς αυτό; Το πώς θα αποβληθεί η Ελλάδα από τη Συνθήκη του Σένγκεν;
Τι συμβαίνει… Οι περισσότεροι μετανάστες οδηγούνται στην παρανομία, στην εγκληματικότητα και στην πορνεία. Οδηγούνται δηλαδή στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή είναι η επιδίωξη; Γιατί οδηγούνται εκεί; Γιατί η ουσία είναι μία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τα μέσα για να μπορέσουν να συντηρηθούν. Γιατί η εξαθλίωση τους κάνει θύματα. Κι αναρωτιέμαι. Είναι προοδευτική λοιπόν αυτή η αντίληψη; Είναι αξία του ανθρωπισμού να μπαίνουν όλοι οι μετανάστες ελεύθερα στην Ελλάδα και να καταλήγουν στην εξαθλίωση; Να μην έχουν να φάνε; Να γίνονται οι ίδιοι οι εξαθλιωμένοι εκμεταλλευτές των εξαθλιωμένων; Είναι προοδευτική αντίληψη τελικά να αφήνουμε το κοινωνικό πρόβλημα να οξύνεται; Να εντείνονται τα φαινόμενα του ρατσισμού; Να επιτρέπουμε τη στυγνή εκμετάλλευση του ανθρώπου και να αδιαφορούμε; Δηλαδή να δημιουργούμε μια παράλληλη κοινωνία, σαν να μην υπάρχει κράτος; σαν να μην υπάρχει οργανωμένη πολιτεία; Μακάρι να μπορούσαμε να σώσουμε τους κατοίκους όλης της γης, αλλά είναι ουτοπία. Πολύ περισσότερο για μας που η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα είναι εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη για όλους μας. Την ώρα που κάνουμε μια τεράστια, μια τιτάνια προσπάθεια για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Αυτή ακριβώς την αλήθεια θα πρέπει να την αναζητήσουμε. Κι όπως επίσης να αναδείξουμε μια άλλη αλήθεια για εκείνους, οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι υπέρ των μεταναστών, για εκείνους οι οποίοι επιχειρούν με κάθε τρόπο να συσκοτίσουν και να δημιουργήσουν σύγχυση αναφορικά με την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπέρ της ιθαγένειας, υπέρ των μεταναστών, υπέρ των νομίμων μεταναστών, υπέρ εκείνων οι οποίοι πραγματικά έχουν δικαίωμα για άσυλο στη χώρα μας, υπέρ εκείνων που πραγματικά έχουν δικαίωμα διεθνούς προστασίας, υπέρ εκείνων που πιστεύουν και απαιτούν την εφαρμογή- και έχουν δίκιο να απαιτούν- των αρχών του διεθνούς δικαίου, των διεθνών συνθηκών και των αξιών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από τη δικιά μας χώρα. Τι κάνουν; ποια είναι η άλλη αλήθεια; Ότι όσο συνεχίζεται η είσοδος των παράνομων μεταναστών τόσο θα θίγεται η δουλειά και η προοπτική των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί; Γιατί από τη μια πλευρά οι μετανάστες κι από την άλλη πλευρά οι Έλληνες πολίτες θα γίνονται αντικείμενο της πιο σκληρής, της πιο ανεύθυνης εκμετάλλευσης, από εκείνους οι οποίοι πραγματικά προσπαθούν να ψαρέψουν σε θολά πολιτικά νερά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η πρόταση μας είναι αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία. Στην πραγματικότητα είναι τρεις νομοθετικές πρωτοβουλίες στο πακέτο ενός. Αποτελεί ένα μέρος του συνολικού προγράμματος δράσης που έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το υλοποιούμε βήμα-βήμα σε συνεργασία με τα Κράτη Μέλη.
H πρότασή μας για αποκεντρωμένες λειτουργίες ασύλου είναι η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών.
Γιατί, πέραν των μέτρων συμβολικού χαρακτήρα όπως είναι ο φράχτης, πέρα από τους ανιχνευτές, πέρα από τις σύγχρονες τεχνολογίες που εφαρμόζονται από τα πολιτισμένα κράτη για την εξακρίβωση της πραγματικής ταυτότητας και της αλήθειας των λεγομένων, των δηλωμένων από τους παράνομους μετανάστες, η πραγματικότητα είναι ότι το πιο ισχυρό αποτρεπτικό μέτρο είναι ένα αποτελεσματικό, και ταχύτατο σύστημα παροχής ασύλου, που θα λειτουργεί. Αυτό που η χώρα μας δεν γνώρισε και τώρα φιλοδοξούμε να γνωρίσει.
Επιπλέον, ζητούμε και επιμένουμε στην αναθεώρηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ.
Ζητούμε και επιμένουμε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο στη διαμόρφωση μιας μεταναστευτικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, με μέσα και χρηματοδότηση έτσι ώστε να υπάρξει ειδική μέριμνα για τις χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της Ευρώπης και δέχονται εκ των πραγμάτων τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά ρεύματα.
Εργαζόμαστε σε διπλωματικό επίπεδο και εμείς μαζί με άλλους, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με την Τουρκία όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση επαναπροώθησης με την Τουρκία.
Και τέλος πιέζουμε, απαιτούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση – και έχει δίκιο η Πρόεδρος η κ. Μπακογιάννη- να επιταχύνουμε τις διαδικασίες των διμερών Ευρωπαϊκών Συμβάσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης με άλλες χώρες από τις οποίες ξεκινούν οι μετανάστες προκειμένου αυτό το θέμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα να μην αντιμετωπίζεται στο εξής ως ένα τοπικό εθνικό πρόβλημα αλλά ως ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Με το Πακιστάν βέβαια ήδη υπάρχει η συμφωνία επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, αλλά έχετε δίκιο εκκρεμούν άλλες διεθνείς συμφωνίες στις οποίες επιμένουμε με κάθε τρόπο.
Η ουσία είναι μία, η διαμόρφωση ενός νέου σύγχρονου πλαισίου ήταν εθνική υποχρέωση εδώ και δύο δεκαετίες. Προσπαθούμε να το κάνουμε τώρα. Σήμερα νομοθετούμε, η υλοποίησή του θα χρειαστεί πολύ χρόνο. Σε αυτό το χρόνο ελπίζω ότι οι διαφορετικές προσεγγίσεις θα είναι περισσότερο δημιουργικές.
Εξάλλου, η πολιτική κρίνεται στην πράξη, κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και το τι είναι προοδευτικό, τι είναι φασιστικό –που άκουσα χθες από κάποιους- και αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος και κυρίως κρίνεται από τους πολίτες. Σας ευχαριστώ πολύ.
