16-05-2006: Βράβευση του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως κ. Βύρωνα Πολύδωρα από την Ανώτατη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών (ΑΠΟΕΑ), σε συνεργασία με τους Συνδέσμους Εφέδρων Αξιωματικών Νομών Αττικής

Στον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως κ. Βύρωνα Πολύδωρα, απονεμήθηκε χθες (15-05-2006), ο Χρυσός Σταυρός της ΑΠΟΕΑ,  σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε η Ανώτατη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών (ΑΠΟΕΑ), σε συνεργασία με τους Συνδέσμους Εφέδρων Αξιωματικών Νομών Αττικής.

Στην εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών του Πολεμικού Μουσείου, παρέστησαν ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ν.Δ και Πρώην Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ Χριστόδουλος, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως κ. Κωστής Αιμιλιανός, , ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας Αντιστράτηγος Αναστάσιος Δημοσχάκης, ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Αντιστράτηγος Ανδρέας Κόης και άλλοι ανώτατοι και ανώτεροι Αξιωματικοί.

Ο κ. Πολύδωρας στην ομιλία του είπε:

«Μακαριωτάτε, κύριε Πρόεδρε σεβαστέ μου κύριε Κωνσταντίνε Μητσοτάκη, κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας, κύριε Αρχηγέ του Πυροσβεστικού, κύριοι Εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγοί, κύριε Πρόεδρε της Α.Π.Ο.Ε.Α. και σεπτόν Διοικητικόν Συμβούλιον της Πανελληνίας Ομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών.

Εγώ, όταν μου ανακοίνωσε ο Καθηγητής και Πρόεδρος Γρηγόρης Κωσταράς, την ανακοίνωση της Α.Π.Ο.Ε.Α., δεν εστρεψοδίκησα, ούτε ήμουν αναβλητικός. Έσπευσα, Μακαριώτατε, να αποδεχτώ την τιμή και σαν να το υποψιαζόμουν ότι θα καταλήγαμε στο ίδιο αποτέλεσμα, αυτό το αποτέλεσμα του ήθους, στο οποίο φτάσαμε απόψε, όπως λέει και ο Μακαριώτατος και κοίταξα να εκμεταλλευτώ την στιγμή να μιλήσω με τον βαθύτατο σεβασμό προς την ιδέα του Εφέδρου Αξιωματικού. Ήθελα να εκμεταλλευτώ την στιγμή, να τιμήσω τον "Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας", που έψαλε ο Οδυσσέας Ελύτης. Ήθελα να εκμεταλλευτώ την στιγμή να μιλήσω για εκείνους που διεξήγαγαν την Εθνική Αντίσταση, ευόρκως, Ελληνοπρεπώς και όρθια, με λεβεντιά, υπερηφάνεια και επιμονή στο ιδεώδες της Ελευθερίας και της Ελλάδας.

Εκτός από αυτά που είναι, κατά κάποιο τρόπο, δοξαστικά ήθελα να εκμεταλλευτώ την στιγμή να μιλήσω για τον δεκανέα μου στην Κόρινθο που με εδίδαξε τα οπλομηχανήματα, τον Δημήτριο Κουρούτα. Θέλω να κάνω αναφορά στον λοχία μου Αθανάσιο Βέτα, στον Λοχαγό μου Αχιλλέα Πασπαράκη, στον άλλο Λοχαγό πάλι από την Κόρινθο Δημήτριο Αλευρομάγειρο. Ήθελα να μετατεθούμε στην Σ.Ε.Α.Π. για να θυμηθώ τον Γεώργιο Σαριδάκη ή τον Κωνσταντίνο Κλάδο ή τον Τζανακάκη ή τον αείμνηστο Αυγουστίδη που μας έκανε "βαρέα όπλα" και έπεσε στην Κύπρο και θεώρησα και το θεωρώ χρέος τιμής να μιλήσω για την οικογένεια των Εφέδρων Αξιωματικών.

Εμείς, οι Έφεδροι Αξιωματικοί, όπως είπε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είμαστε προσηλωμένοι στα ιδεώδη., Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν την προσήλωση. Σημειώνω Μακαριώτατε, σαν μία εξήγηση προς όλο το κοινωνικό σύνολο και προπαντός προς τους στρατιώτες μας, ότι εμείς δεν είμαστε τίποτα εγωιστές, για να θέλουμε να είμαστε ανώτεροι από τον διπλανό μας. Θέλουμε να είμαστε απλά εκείνοι που εκπαιδευόμαστε για περισσότερη και καλύτερη προσφορά.

Ο νόμος στα σχολεία μας που ήταν αναγεγραμμένος εκεί, έλεγε: «Πολύς ιδρώτας στο πεδίο των ασκήσεων, λιγότερο αίμα στο πεδίο της μάχης». Εμείς θέλουμε να είμαστε η φωνή των Σαλαμινομάχων, κάποιος πρέπει να βροντοφωνάξει το:«Ίτε παίδες! Εμπρός όρθιοι!». Έτσι μας τάζει ο όρκος μας, η Πατρίδα μας έτσι μένουμε. Ως ορισμός της Ηγεσίας, του Ηγέτη, λέει: «Ο Ηγέτης πρέπει να έχει πολλά προσόντα, αλλά αν του λείπει ένα δεν είναι τίποτα και αυτό το ένα είναι η ικανότητα να εμπνέει τους διοικουμένους». Η ικανότητα του να εμπνέει τους διοικουμένους είναι η μεγάλη συμπύκνωση των αρετών του Εφέδρου Αξιωματικού. Να είναι δίκαιος προς τους διοικουμένους, να είναι προστατευτικός, να είναι εκείνος που δείχνει το παράδειγμα. Εμείς δεν είμαστε της πειθαρχίας, ας πούμε, των κηρυγμάτων, των Πρωσικών ή άλλων προτύπων, διοικητικών προτύπων. Εμείς έχουμε ένα διοικητικό πρότυπο. Και σε παραλλαγές. Είναι το διοικητικό πρότυπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος όταν στο μέσον της ερήμου του προσέφεραν ένα παγούρι νερό να πιεί, το έχυσε γιατί δεν είχαν οι στρατιώτες του και συνέχισε την πεζοπορία στην έρημο. Εμείς έχουμε μία αξίωση. Πρώτα από τον εαυτό μας και ύστερα από το κοινωνικό περιβάλλον. Να μας επιτραπεί να αγαπάμε την πατρίδα μας. Να μας επιτραπεί να σεβόμαστε τις αξίες μας. Να μας επιτραπεί, Μακαριώτατε, να κάνουμε δημόσια ομολογία πίστεως, γιατί στο κάτω – κάτω της γραφής όταν το κρύψω είμαι στα χίλια όσα αμαρτήματα ή απαξιολογικά στοιχεία είμαι και δειλός. Και ο Έφεδρος Αξιωματικός, ο ελεύθερος άνθρωπος δεν πρέπει να είναι δειλός, πρέπει να είναι γενναίος! 

Με αυτές τις σκέψεις ουσιαστικά είμαστε ευγνώμονες στους Έφεδρους Αξιωματικούς που έπεσαν υπέρ της πατρίδας, κατ’ ουσίαν, σε εκείνους τους προγόνους μας που κράτησαν αυτή την ποιοτική διάσταση Ελληνισμού, γιατί μια χούφτα γης είναι και μια χούφτα άνθρωποι, που κράτησαν αυτόν τον Φάρο στους αιώνες και προς όλη την Οικουμένη. 

Για να είμαστε εξηγημένοι, είπα προηγουμένως, ότι θέλουμε να μας αφήσουν, να μας επιτρέψουν, να κρατούμε ένα αξιακό σύστημα, για να μην είμαστε μυστήριοι να το σημειώνουμε ποιό είναι αυτό το αξιακό σύστημα. Πίστη στην ιδέα της ελευθερίας, του ελεύθερου ανθρώπου, πίστη στις παραδόσεις μας, στον πολιτισμό μας, χωρίς μίσος για κανέναν και με ευσπλαχνία για όλους, που έλεγε και ο Αβραάμ Λίνκολν. Θέλουμε να έχουμε τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, ό,τι πίστευαν οι πρόγονοί μας, θέλουμε να ανάβουμε ένα κεράκι αλήθειας και πίστεως στο ίδιο εικονοστάσι. Είναι τόσο υπερβολικό; Τόσο αξιοτιμώρητο αυτό που ζητούμε σαν δικαίωμα στοιχειώδες στην Ελλάδα, στην ελληνική κοινωνία και στην Οικουμένη; 

Εμείς πιστεύουμε, μέσα σε αυτή την Ευρωπαϊκή σύνθεση ότι έχουμε και θέση και ρόλο και συμβολή. Το χαιρόμαστε, σημειώνουμε ότι, ναι σε αυτό το ευρύτερο σύνολο που λέγεται Ευρώπη, προσήλθαμε με τα δικά μας στοιχεία και χαρακτηριστικά της συμβολής και της συνεισφοράς.

Ένας ορισμός που έλεγε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος της Ευρώπης λέει: «Είναι ένα τρίγωνο που αποτελείται από τον Παρθενώνα, από τα Ιεροσόλυμα και από το Καπιτώλιο της Ρώμης. Ο Παρθενώνας για τον ορθολογισμό, τα Ιεροσόλυμα για τον Χριστιανισμό και το Καπιτώλιο της Ρώμης για το δίκαιο και τη διοίκηση». Και προχώρησε η σύνθεση στο βαθμό που εμείς να είμαστε το αναγκαίο, υπαρξιακό συστατικό της Ευρωπαϊκής ιδέας, μα και της Παγκόσμιας ιδέας.

Εγώ στις ακαδημαϊκές μου περιπλανήσεις, κυρίες και κύριοι, είδα και μάλιστα σε μια ποικιλία επιστημών, ότι όλες οι επιστήμες, οι περισσότερες, προπαντός σε αυτό που λέμε «humane» τις ανθρωπιστικές σπουδές, αρχίζουν με καθομολογητική αναφορά σε Έλληνες φιλοσόφους, σε Έλληνες διανοούμενους, σε Έλληνες sages δηλαδή σοφούς, αλλά και στις άλλες επιστήμες. 

Δεν τα αναφέρω αυτά με έναν εθνικό εγωισμό. Τα αναφέρω, γιατί έτσι είναι ο τίμιος λόγος. Ο τίμιος λόγος που οδηγεί σε μία εξανθρωπισμένη παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση συντελείται. Δεν κάθεται κανένας απέναντι για να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Παρακολουθεί την τεχνολογική εξέλιξη, παρακολουθεί την ψηφιακή οικονομία και τεχνολογία, παρακολουθεί τις εξελίξεις στα δορυφορικά και στο διάστημα, παρακολουθεί όλο αυτό το επιστημονικό γίγνεσθαι με τους ραγδαίους ρυθμούς της εξέλιξης – μετεξέλιξης και ανάλογα προσπαθεί να κάνει τις στοιχειώδεις προσαρμογές και πάντως, τότε είναι η ώρα του Φάουστ, τότε είναι η ώρα που δεν πρέπει «να πουλήσει την ψυχή του στο διάολο», να σταθεί όρθιος με καθαρή συνείδηση και με μάτι που υπηρετεί το καλό και το φως.

Αυτοί είμαστε ως Έλληνες Ευρωπαίοι σήμερα και ως Έφεδροι Αξιωματικοί σε αυτή την τελετή.

Τελευταία παρατήρησή μου. Μια φορά, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Κωνσταντίνε Μητσοτάκη, να σας πω, ήμουν στην Ρεντίνα σε μία άσκηση των Καταδρομών και διοικούσα μια ημιδιμοιρία, είκοσι (20) άντρες στην άσκηση όπως είχαμε συγκροτηθεί. Εγώ επειδή ήμουν δυνατός, δεκαθλητής, ήταν δυνατή και η άσκηση διατάσσω – νόμιζα ότι έτσι θα πάει – εκατόν πενήντα (150) μέτρα τροχάδην στο τελευταίο στάδιο στην έφοδο, με ξιφολόγχες, εκατόν πενήντα (150) μέτρα. Ο νόμος λέει προέλαση, επίθεση και έφοδος μάξιμουμ να είναι πενήντα (50) μέτρα η ξιφολόγχη και το τροχάδην επί του λόφου. Εγώ έκανα εκατόν πενήντα (150) μέτρα και μόλις έφθασα στην κορυφή ήμουν έτοιμος να παραδοθώ! Είχα παραβιάσει στοιχειώδεις κανόνες της εκπαίδευσης και της ασκήσεως, δηλαδή της λειτουργίας.

Γιατί το λέω αυτό; Τώρα που είμαι στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, είναι ευθεία η απάντηση όπως βλέπετε, να μην το πάθω όπως το έπαθα τότε στην άσκηση των Καταδρομών. Όλα θα γίνουν. Πρέπει να τηρηθούν κάποιοι κανόνες. Δεν πάμε άτσαλα και άγαρμπα, είμαι υπερήφανος να σας ανακοινώσω ότι με την βοήθεια του Θεού και με το πνεύμα της αξιοκρατίας που μας διέπει, έχω άριστο επιτελείο, Αρχηγό, Στρατηγούς και Υποστρατήγους και Ταξιάρχους και απλούς υπαλλήλους της Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού, που δεν πατάμε τον όρκο μας, θα υπηρετήσουμε ευόρκως την αποστολή μας και τους υψηλούς στόχους για την εύνομη δημοκρατία, για το αίσθημα ασφάλειας προς τους πολίτες, που είναι αναγκαίο συστατικό και για την οικονομική πρόοδο και για την κοινωνική ευρυθμία.

Σας ζητώ να μου έχετε εμπιστοσύνη. Όλα θα πάνε καλά και στον καιρό τους. Εμείς, ως Ελληνική Αστυνομία ως Πυροσβεστικό Σώμα, έχουμε και στο 3μηνο έναν καλό απολογισμό, αλλά σας υποσχόμεθα καλύτερο με το τέλος της περιόδου. 

Με αυτές τις σκέψεις, νιώθω εξαιρετικά τιμώμενος από την επιλογή που κάνατε στο πρόσωπό μου, η οποία σας είπα αντανακλά και αφορά όλους τους Εφέδρους Αξιωματικούς.

Κύριοι συνάδελφοι, της Α.Π.Ο.Ε.Α. δεχτείτε τα συγχαρητήριά μου, γι’ αυτά τα τόσο σημαντικά και φίλοι των Σ.Ε.Α.Μ., των Συνδέσμων, για τα τόσο σημαντικά που προσφέρετε ως κολώνες ήθους στην ελληνική κοινωνία και στην υπόθεση της Ελλάδας στην διαχρονική της διάσταση.

Σας ευχαριστώ θερμά».