Αθήνα, 27-11-2006
Κύριε Πρόεδρε, ήταν καιρός, έπρεπε να ακουστεί η ψύχραιμη και νηφάλια και ακριβείας νομική και φυσικά πολιτική φωνή του συναδέλφου του Συνασπισμού, του κυρίου Φώτη Κουβέλη, ώστε να μου δώσει την ευκαιρία να δώσω λόγον και στη Βουλή επί του θέματος των επεισοδίων ή του επεισοδίου όπως θα διευκρινίσω, του τραγικού-δραματικού επεισοδίου, περιστατικού της Θεσσαλονίκης.
Η δομή της σκέψης στην ερώτηση του κυρίου Κουβέλη έχει πολύ σοβαρά στοιχεία. Μιλάει για την περίπτωση ενός δευτερεύοντος επεισοδίου προ της ΓΑΔΑ, κατά το οποίο ενεφανίσθη ένας πολίτης, ένας τύπος θα έλεγα εγώ στην καθομιλουμένη, ο οποίος άμα τη θέα δύο προσαγομένων παρεμβαίνει και λέει: «τι θέλετε εδώ; Τα είδαμε όλα. «Φύγετε, φύγετε εσείς». Επρόκειτο περί ενός αυτοσχέδιου απελευθερωτού. Δεν ξέρουμε. Θα μάθουμε στο δρόμο τί ακριβώς παρίστανε και τί ρόλο έπαιζε. Δεν ήταν αστυνομικός, αυτό διευκρινίστηκε από την πρώτη στιγμή. Κρατείται αυτός ο ίδιος. Δεν ξέρουμε τί ρόλο παίζει, εάν ήταν αυτόκλητος. Έτσι εξέλαβε το ρόλο του και τη δράση του εκείνη τη στιγμή. Οι προσαγόμενοι προσήχθησαν και ακολούθησαν το δρόμο τους. Έτσι το επεισόδιο έκλεισε εν τω γεννάσθαι τελικά.
Το επεισόδιο της Θεσσαλονίκης ήταν δραματικό, αποτρόπαιο. Το καταδίκασα και συνοδεύτηκε από μερικά στοιχεία, τα οποία εκθέτουν το συντάξαντα την ανακοίνωση της Θεσσαλονίκης. Δεν μπορεί κανένας να προσυπογράψει εκείνη την αναφορά ή εκείνο το δελτίο Τύπου για την ακρίβεια, το οποίο απέρριψα, που μιλούσε για ζαρντινιέρα και για μηχανάκι, όταν όλο το πανελλήνιο είδε το φρικαλέο επεισόδιο της μπουνιάς και της κλωτσιάς από έναν δραστήριο και με υπερβάλλοντα ζήλο και εκτός Κανονισμών, εκτός Οδηγιών ενεργούντα αστυνομικό, αρχιφύλακας δε τον βαθμόν.
Εκμεταλλεύομαι τη στιγμή κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι να σημειώσω ότι έτσι είναι του κύκλου τα γυρίσματα. 17 Νοεμβρίου 2006 η Αστυνομία υπό την πολιτική μου διεύθυνση-ηγεσία επέτυχε τον πιο ειρηνικό, τον πιο ομαλό, ακώλυτο εορτασμό του Πολυτεχνείου στα 33 χρόνια. Έτσι είναι του κύκλου τα γυρίσματα! Από το επεισόδιο της Θεσσαλονίκης η επιτυχία εξανεμίσθηκε! Παραμένει βέβαια, αλλά σας ζητώ εγώ κύριοι συνάδελφοι να συμφωνήσετε μαζί μου σε μια γραμμή. Ο πολιτικός προϊστάμενος, ο έχων την τιμή να σας ομιλεί, δεν χαρίζεται σε κανένα, δεν δίστασε ούτε στιγμή να επιβάλλει τα δέοντα όπως οι Κανονισμοί και το Πειθαρχικό Δίκαιο ορίζουν. Δηλαδή, μόλις έλαβα την αναφορά, την επίσημη αναφορά στις δύο μέρες, Τετάρτη πρωί, για τα γενόμενα, αμέσως επέβαλα -με το Αρχηγείο βεβαίως- τις διοικητικές ενδιάμεσες κυρώσεις ήτοι: θέση εις διαθεσιμότητα τριών, αυτών οι οποίοι ήσαν: ο δράστης και οι άμεσοι συνεργοί που τον κρατούσαν στη σύλληψη εκεί και ύστερα μετακίνηση από την Ομάδα, μάλλον από την Ασφάλεια, όλων των εμπλεκομένων αξιωματικών, ενός αξιωματικού και δύο άλλων, τριών αξιωματικών και τριών αστυφυλάκων, άμεση μετακίνηση σε άλλες Υπηρεσίες εκτός Ασφάλειας.
Ειδικότερα, θέλω να σημειώσω ότι είμαι από εκείνους που αναλαμβάνουν τις πολιτικές ευθύνες. Θα επιφυλαχθώ σ αυτό στη δευτερολογία μου, για να ακούσω και τον συνάδελφο, αλλά σας λέω επί του συγκεκριμένου ερωτήματος «Τι ήσαν αυτοί; Ήσαν εν διατεταγμένη Υπηρεσία;»: Εν διατεταγμένη Υπηρεσία μεν, στην ομάδα συλλήψεων μεν, αλλά όχι με νομιμοποίηση οποιασδήποτε μορφής βία. Ήσαν διατεταγμένη Υπηρεσία, αλλά όχι για αυτή την Υπηρεσία που με υπερβάλλοντα ζήλο ή υπό τις συνθήκες που έδρασαν, έπραξαν. Όχι σε τέτοια διατεταγμένη Υπηρεσία!
Με απησχόλησε, κύριε Κουβέλη, όχι τώρα. Σε άλλα επεισόδια φέτος, κατά τη διάρκεια της θητείας μου, η εκδοχή της συλλήψεως από ανθρώπους της Ασφάλειας, από υπαλλήλους της Ασφάλειας με πολιτικά. Δεν μου άρεσε, θέλω να διασφαλίζεται. Μου λένε όλοι οι υπηρεσιακοί και οι επιχειρησιακοί αξιωματικοί ότι χρειάζονται τα πολιτικά. Το μελετώ. Δηλαδή, τα πολιτικά για την σύλληψη, γιατί κερδίζουν μια φάση. Μια φάση κρίσιμη. Όχι της διείσδυσης- η διείσδυση είναι άλλη ιστορία που θέλει άνεση χρόνου και είναι σε προγενέστερα στάδια, αλλά για τα επεισόδια. Εγώ δεν θέλω συλλήψεις από φέροντες πολιτικά. Όμως είναι αναγκαίο, γιατί όταν φοράς το τζόκεϊ και τη φόρμα του αστυνόμου κερδίζει ο κακοποιός, εκείνος που δεν είναι απλός παραβάτης, αλλά σπάει βιτρίνες, πετάει μολότοφ . Κερδίζει μια πολύτιμη κρίσιμη στιγμή, φάση θα έλεγα. Γι αυτό ακόμα το μελετώ, δεν έχουμε καταλήξει. Θέλω να μοιράζουμε τις ποσότητες, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, να είναι περισσότεροι οι ένστολοι με φόρμες στις ομάδες συλλήψεων και όχι με πολιτικά. Σας ευχαριστώ. Θα επανέλθω με τη δευτερολογία.
(Δευτερολογία)
Αποδέχομαι όλη την εισήγηση του κυρίου Κουβέλη, όπως τα διατύπωσε- και το εννοώ. Αποδέχομαι δηλαδή την αναγκαιότητα να επιβληθεί με μεγαλύτερη ενάργεια η δημοκρατική νομιμότητα στα Σώματα Ασφαλείας, στη δράση των αστυνομικών. Αποδέχομαι την επιτάχυνση της ΕΔΕ, αποδέχομαι τις παρατηρήσεις για τον τρόπο με τον οποίο μερικοί νομίζουν ότι δικαιούνται να δράσουν εκτός Κανονισμών, εκτός Οδηγιών, εκτός σχεδίου.
Φυσικά, θέλω να σημειώσω μια ερώτηση -απευθυνόμενος κυρίως στον διανοητή Κουβέλη, το έχω ανάγκη αυτό- μα πιστεύετε ότι ειλικρινά, ότι η ρητορική η δική μου ενεθάρρυνε τους θρασείς για επίδειξη θρασύτητας; Πιστεύετε ειλικρινά ότι μπορώ εγώ να ενθαρρύνω εμμέσως ή πλαγίως ή καθοιονδήποτε τρόπον εκείνον να κλωτσήσει ή τον άλλον να φέρεται στο ¨εγκραντ¨ της τηλεοράσεως με αναίδεια και με κακούς τρόπους; Πιστεύετε ότι το ιστορικό για εμένα τον ιστορικό νου, pretor urbanus, τους ενεθάρρυνε σε ασυδοσία; Γιατί διαμαρτύρομαι έντονα; Όχι προς εσάς φυσικά, αλλά διαμαρτύρομαι προς εκείνους οι οποίοι θέλουν να με λογοκρίνουν με λοβοτομή στη σκέψη ή με λογοκρισία στις λέξεις. Είναι- όχι εσείς- σοβαρό σύμπτωμα για όλους μας. Δεν έχουν ακούσει για την ελευθερία της εκφράσεως; Ή θα μιλούν συνέχεια λοιδοριστικά για μένα, θαρρείς και είμαι νεοείσακτος στην πολιτική και στο δημόσιο βίο αυτού του τόπου.
Έτσι, σας λέω ότι αντιμετώπισα από την πρώτη ώρα που πήγα εκεί, ένα πρόβλημα να τους ανατάξω. Ήταν του κλώτσου και του μπάτσου. Ήθελαν να ζουν εν περιθωρίω και τους θύμισα: Σύνταγμα, Κανονισμούς δημοκρατική νομιμότητα, για να είναι εν δικαίω αυτό που πράττουν υπό τους όρους του Νόμου και των Κανονισμών. Να το νιώθουν το δίκιο τους και να μην μου κάνουν ¨οιονεί¨ λευκή απεργία, τοις πράγμασι. Πράγματι λοιπόν τους είπα: «Είσαστε, κατάγεσθε από το βαθύ πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας. Η πρώτη διάκριση εγένετο με τον ¨pretorurbanus¨ Αστυνομίας στη Ρώμη, στην αρχαία Ρώμη. Είναι ο προϊστάμενος για τη φύλαξη της πόλεως. Πρώτη φορά εγένετο στη Ρώμη. Γιατί η Αρχαία Αθήνα και η Σπάρτη και οι άλλες πόλεις πριν από το 200 π.Χ είχαν το σύστημα της μικτής φρουράς. Και στρατιώτες και αστυνόμοι και φρουροί του δήμου κ.ο.κ.».
Ύστερα τους είπα: Σας εμπιστεύομαι. Έχετε δει κανένα Υπουργό να λέει στους υφισταμένους του δεν σας εμπιστεύομαι; Και φυσικά το είπα για ανάταξη του ηθικού. Τους είπα την ίδια στιγμή ότι δεν θέλω καμία παρασπονδία, πουθενά. Εγώ είμαι εκείνος που μίλησα για την ασφαλή σύλληψη, του Παλαιοκώστα για παράδειγμα. Δηλαδή, δεν βλέπουμε ποτέ τον καταδιωκόμενο ως θήραμα. Εγώ εγώ είμαι εκείνος που τα είπα. Εγώ είπα να γίνει ένας αστυνόμος, από το Μολυβδοσκέπαστο της Κόνιτσας μέχρι τη Γαύδο, δυνάμενος να εφαρμόσει το νόμο, αλλά μόνο το νόμο. Και εγώ είμαι εκείνος ο οποίος εδιέταξα ένα σύστημα επιθεωρήσεων και έκανα τη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ακαδημία της Αστυνομίας.
Εκμεταλλεύομαι τη στιγμή, όχι για να αμυνθώ, αλλά για να πω δεν είναι έτσι απλουστευτικά τα πράγματα. Δύο γραμμές επί του επεισοδίου της Θεσσαλονίκης, κυρία και κύριοι συνάδελφοι. Θέλουμε Αστυνομία να λειτουργεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους. Όταν όμως σπάει η αρχή της αναλογικότητας στο επεισόδιο, όχι στο ποινικό μόνον, αλλά με μια τηλεοπτική μεγέθυνση και γενίκευση, τότε έχω σε όλους τους ¨εν δυνάμει¨ εκνόμους και ¨εν δυνάμει¨ μια ιδεολογία- δεν ξέρω τί- έτοιμους και προαποφασισμένους να σπάσουν, να κάψουν, να λεηλατήσουν, αυτοί ενθαρρύνονται από το ότι βάλαμε συλλήβδην, με γενικότητες την Αστυνομία στη γωνία.
Σας λέω λοιπόν, οι παράσπονδοι, επίορκοι, παρανομούντες, οι υπερβάλλοντες, οι επιδεικνύοντες υπερβολικόν ζήλον τιμωρούνται, θα τιμωρηθούν, είναι εκτός λογικής, εκτός δικής μου -της Κυβερνήσεως εννοώ- γραμμής, πολιτικής και εφαρμοσμένης ουσιαστικά διοικητικής πράξης. Είναι εκτός!
Σας ζητώ να στηρίξουμε την Αστυνομία ως φύλακες της δημοκρατικής νομιμότητας, της έννομης τάξης, της ευνομίας. Σας ζητώ να μη συμβάλουμε στην ενθάρρυνση εκείνων οι οποίοι θέλουν να σπάσουν, να κάψουν, να λεηλατήσουν για τους δικούς τους λόγους. Και τέλος, δεν ήσαν κουκουλοφόροι (ενν. οι αστυνομικοί). Ήσαν μ αυτή τη στολή του σκούφου. Κουκουλοφόρους -δεσμεύομαι τώρα να σημειώσω- απαγορεύω να εμφανίζονται ή να υπάρχουν στην Αστυνομία. Μπορεί να είναι σε μια ειδική αποστολή, γιατί αυτό το λένε τα επιχειρησιακά σχέδια, αλλά όχι όταν επιχειρούν να αποκαταστήσουν την τάξη ή να συναντηθούν με τους διαδηλωτές ή όχι με τους διαδηλωτές, αλλά με εκείνους οι οποίοι θέλουν να κάνουν βιαιοπραγίες.
Αυτή είναι η αναφορά μου, έντιμη! Ειλικρινώς σας ευχαριστώ, γιατί διατυπώσατε -όπως εισαγωγικά είπα- τον νηφάλιο, το ψύχραιμο, τον ακριβή νομικόν και πολιτικόν λόγον που σας ανήκει και σας έχω γνωρίσει με αυτόν.
Σας ευχαριστώ.
