Αθήνα,12/6/2005
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Αννα Μπενάκη – Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι!
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Ηρεμήστε κύριοι συνάδελφοι. Ό,τι λέει το καταθέτει.
Το λόγο έχει ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Γεώργιος Βουλγαράκης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ (Υπουργός Δημόσιας Τάξης): Κατέστη σαφές νομίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις μέρες που συζητείται στην Αίθουσα αυτή η πρόταση της ψήφου εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας, μετά από πολιτική πρωτοβουλία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι αυτή ακριβώς η πολιτική πρωτοβουλία ήταν πρακτικά αδιέξοδη, κοινοβουλευτικά άστοχη και πολιτικά πρωτοφανής.
Ήταν πρακτικά αδιέξοδη γιατί δεν παρήγαγε όπως άλλωστε ήταν φυσιολογικό κανένα απολύτως πολιτικό αποτέλεσμα. Ήταν κοινοβουλευτικά άστοχη διότι χρησιμοποίησε το κορυφαίο, το έσχατο μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου έτσι και ως έτυχε, αλλά ήταν και πολιτικά πρωτοφανής γιατί είναι η πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας όπου λειτουργεί αυτή η διαδικασία εναντίον μιας Κυβέρνησης η οποία έχει ακόμα πρόσφατη τη λαϊκή ετυμηγορία. Εναντίον δηλαδή μιας κυβέρνησης η οποία έχει σχεδόν εξαντλήσει το 1/4 της κοινοβουλευτικής της θητείας. Ναι λέει, αλλά διαφωνούμε εξ ολοκλήρου με την πολιτική και την πρακτική σας.
Θα μου επιτρέψετε να πω κύριοι της Αντιπολίτευσης τότε, ότι δεν έχετε αποκωδικοποιήσει σωστά το μήνυμα των προηγούμενων εκλογών. Οι Έλληνες πολίτες έστειλαν τότε ένα καθαρό και σαφές μήνυμα. Ζήτησαν δηλαδή με την ψήφο τους ρήξεις και αλλαγές. Ζήτησαν να αλλάξει η σελίδα.
Εάν κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολίτες επέλεγαν διαφορετικά, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να συντελεστεί καμία πολιτική αλλαγή στην πατρίδα και θα συνέχιζαν να υπερψηφίζουν το κόμμα που διαχειριζόταν τις τύχες τους όλα αυτά τα χρόνια. Εάν ήταν δηλαδή ευχαριστημένοι με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε θα το επέλεγαν για άλλη μία φορά.
Τι μας λέτε λοιπόν σήμερα; Μας λέτε ότι διαφωνείτε με την πολιτική μας; Αυτό το ξέραμε, το γνωρίζουμε και πιθανότατα θα ισχύσει το ίδιο και στο μέλλον. Μας λέτε όμως και κάτι άλλο. Την ίδια ώρα που μας εγκαλείτε για την πολιτική μας, την ίδια ώρα μας λέτε «δεν εκπληρώνετε τις υποσχέσεις σας, δεν προχωράτε με γρήγορα βήματα, δεν κάνετε αυτά τα οποία υποσχεθήκατε». Ε, λοιπόν, διαλέξτε: Διαφωνείτε με την πολιτική μας ή συμφωνείτε με αυτήν και θέλετε να την κάνουμε γρηγορότερα; Αλλά πρέπει επιτέλους να απαντήσετε!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα όσα έχουν ακουστεί στην Αίθουσα αυτή από τους συναδέλφους που πέρασαν από το Βήμα αυτό. Ποιο ήταν λοιπόν το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα ήταν ότι η Κυβέρνηση μέσα σε δεκαπέντε μήνες χάλασε ότι κατάφερε να φτιάξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε δεκαπέντε χρόνια. Δηλαδή με λίγα λόγια, ότι η σημερινή Κυβέρνηση σε δεκαπέντε μήνες είναι υπεύθυνη για τα χρέη, για τα ελλείμματα, για τον πληθωρισμό, για την ανεργία, για την κακοδιοίκηση, για την ακρίβεια, ότι ο κ. Καραμανλής είναι υπεύθυνος γιατί η Ελλάδα έχει το τελευταίο κατά κεφαλή εισόδημα, για τους δείκτες ανταγωνιστικότητας, για τις άμεσες ξένες επενδύσεις που χωλαίνουν, για την κακή απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων. Ότι δηλαδή με λίγα λόγια είμαστε εμείς υπεύθυνοι για ότι κακό συμβαίνει σ΄ αυτό τον τόπο.
Αφού κυρίες και κύριοι είναι έτσι, μήπως μπορείτε σας παρακαλώ να μου απαντήσετε, σε τι ακριβώς συνίσταται το σύνθημα «Γιώργο προχώρα, άλλαξε τα όλα» που λέγατε στο συνέδριό σας λίγες μέρες πριν από τις εκλογές; Τι να αλλάξει δηλαδή; Αυτά για τα οποία κατηγορείτε σήμερα τη Νέα Δημοκρατία;
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Η ηγεσία σας υιοθέτησε το σύνθημα αυτό. Το έκανε προεκλογικό της άξονα, το έκανε και εσωτερικό της εργαλείο και εσωτερικό της όπλο. Και σήμερα ακόμα, ρητορικά είναι στην ίδια γραμμή. Όλες οι ομιλίες και οι παρεμβάσεις στην ίδια γραμμή κινούνται. Πού είναι το περίεργο θα μου πείτε; Το περίεργο είναι ότι ενώ η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλά για ρήξεις, τομές και αλλαγές στην πολιτική της πολιτικές, μόλις αυτές οι ρήξεις και οι πολιτικές ανακοινωθούν και αποτελέσουν μέρος της δημόσιας συζήτησης, της δημόσιας ατζέντας, την ίδια ώρα η Αντιπολίτευση διατυπώνει τις αντιρρήσεις της. Και όχι μόνο διατυπώνει τις αντιρρήσεις της, αλλά καλεί και το λαό σε αγώνα γιατί θίγονται τα κεκτημένα. Ποια κεκτημένα; Αυτά που μπαίνουν υπό το γενικό τίτλο «άλλαξέ τα όλα». Αυτά τα κεκτημένα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εγκαλεί πολλές φορές και τους συνδικαλιστές της και τους απειλεί με διαγραφές εάν αυτοί πιστέψουν ότι μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης βούλησής τους μπορούν να καταλήξουν σε μία συμφωνία εάν αυτή είναι επ? ωφελεία των εργαζομένων.
«Παλιά μας τέχνη κόσκινο», δηλαδή!
Το εκπληκτικό σ? αυτήν την περίπτωση είναι ότι τώρα υπάρχουν διαφωνίες και σε πολιτικές, που στο παρελθόν είχαν χαρακτηριστεί ως ρηξικέλευθες. Ενώ δηλαδή ψηφίσατε και εφαρμόσατε εσείς πολιτικές εθελουσίας εξόδου, που ακόμα και σήμερα παράγουν τα αποτελέσματά τους, μόλις η Κυβέρνηση ανακοίνωσε κάτι σχετικό, αμέσως διαφωνείτε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά λέτε ότι με αυτόν τον τρόπο καταρρακώνεται η ελληνική οικονομία.
Ενώ οι ίδιοι καταφύγατε σε ρυθμίσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία των τραπεζών σας τα είπε προηγουμένως ο κ. Αλογοσκούφης- μόλις η Κυβέρνηση κάνει ένα βήμα εκσυγχρονισμού για να προσαρμοστούν οι τράπεζες και να αντέξουν στο σύγχρονο ανταγωνισμό, αμέσως θεωρείτε ότι αυτή η κίνηση ισοδυναμεί με κοινωνική αναλγησία που ρίχνει στο βάραθρο την ελληνική οικονομία.
Ενώ διαφημίσατε τις μετοχοποιήσεις και μάλιστα λέγατε ότι έτσι γίνονται οι σωστές ιδιωτικοποιήσεις με συναίνεση, μόλις η Κυβέρνηση αποφασίζει να συζητήσει το θέμα της σμίκρυνσης των ορίων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αμέσως λέτε ότι ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία και επανερχόμαστε στην παλιά προσοσιαλιστική θεωρία των ασημικών.
Κυρίες και κύριοι, μπορεί κανείς να κοροϊδεύει λίγους για πολύ καιρό, μπορεί να κοροϊδεύει πολλούς για λίγο καιρό, αλλά πολλούς για πάντα δεν μπορεί και αυτό το έχει καταλάβει ο ελληνικός λαός. Γι? αυτό και η απάντησή του ήταν εκκωφαντική!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
«Θέλουμε αλλαγές» είπε προηγουμένως ο κ. Παπανδρέου, αλλά όχι αυτές που θέλετε εσείς. Εμείς θέλουμε άλλες αλλαγές. Πράγματι, κυρίες και κύριοι, υπήρξαν εποχές στο παρελθόν που τα κράτη είχαν στη διάθεσή τους εναλλακτικά εργαλεία οικονομικής πολιτικής και φυσικά είχαν τη δυνατότητα και να κρυφθούν αλλά και να κρύψουν ενδεχομένως πολιτικές αν αυτές συνεπάγονταν πολιτικό κόστος.
Όπως ξέρετε όμως αυτή η εποχή ανήκει στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, γνωρίζετε, γνωρίζουμε και γνωρίζουν όλοι ότι οι αλλαγές που απαιτούνται στη χώρα είναι μονόδρομος. Γνωρίζετε και γνωρίζουμε ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να μικρύνει. Γνωρίζετε ότι οι αγορές πρέπει να ανοίξουν, γνωρίζετε ότι τα ταμεία πρέπει να εξυγιανθούν, γνωρίζετε ότι οι καλλιέργειες πρέπει να αναπροσαρμοστούν και ότι η παιδεία πρέπει να αποκτήσει ουσία.
Με λίγα λόγια, γνωρίζουμε όλοι σ? αυτήν την Αίθουσα την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να κινηθεί η χώρα. Ευτυχώς για μας το γνωρίζει και ο ελληνικός λαός που εμπιστεύεται την Κυβέρνηση Καραμανλή και σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα το αποδείξει!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Γιατί, λοιπόν, τότε αυτή η αμφιθυμία; Γιατί, με λίγα λόγια, αυτές οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις που ακούγονται σ΄ αυτήν την Αίθουσα; Η απάντηση σ΄ αυτή τη συμπεριφορά, κυρίες και κύριοι, κατά την εκτίμησή μας πρέπει να αναζητηθεί στην διαλλακτική σχέση παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, που άλλωστε είναι ένα από τα πιο σύνθετα προβλήματα της πολιτικής.
Ο πολιτικός που δεν λαμβάνει υπόψη του τις εμπειρίες του παρελθόντος και δεν τις αξιολογεί δημιουργικά, κάνει ένα άλμα στο κενό. Ανάλογα, ο πολιτικός που εγκλωβίζεται στο παρελθόν, μετατρέπεται σε ένα φυλακισμένο της ιστορίας που δεν μπορεί να κρίνει, να διακρίνει και να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πρόκειται για έναν πολιτικό φορέα που άγεται και φέρεται στην προσπάθειά του να δικαιωθεί εκβιαστικά από την ιστορία. Το είπε προηγουμένως και ο κ. Καστανίδης πολύ περιγραφικά.
Φοβάμαι ότι στην περίπτωση αυτή ανήκει το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αποτελεί δηλαδή ένα πολιτικά φυλακισμένο στο υποτιθέμενο ένδοξο παρελθόν του.
Η ανάλυσή μας, λοιπόν, καταλήγει στο ότι αυτό ακριβώς το ένδοξο παρελθόν, αλλά και ο κυβερνητισμός του ΠΑΣΟΚ αποτελούν τα πιο σημαντικά του προβλήματα. Γι΄ αυτό και η «εποικοδομητική» εντός εισαγωγικών- αντιπολίτευση εξαντλείται σε ένα συνεχές και εκκωφαντικό μουρμουρητό από τρεις διαδοχικές και ανεξάρτητες κατευθύνσεις.
Από αυτούς που αντιτάχθηκαν στο εκσυγχρονιστικό επιχείρημα και αναζητούν τις ρίζες τους αγνοώντας στο μεταξύ ότι ο κόσμος και οι καιροί άλλαξαν, από τους υπερασπιστές του εκσυγχρονισμού που αξιώνουν τη δικαίωση του χθεσινού ΠΑΣΟΚ χωρίς να αντιλαμβάνονται το μήνυμα των εκλογών, αλλά και από αυτούς που στηρίζουν το νέο ΠΑΣΟΚ, που ακόμα ωστόσο δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Και οι τρεις όμως αυτές τάσεις παραμένουν στην πραγματικότητα εγκλωβισμένες σε μία λαθεμένη αντίληψη του χρόνου.
Η αναζήτηση του πολιτικού στίγματος από την Αξιωματική Αντιπολίτευση γιατί περί αυτού πρόκειται και μην αυταπατάστε, το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από εμάς- είναι εμφανής σε πλειάδα περιπτώσεων. Ενώ γνωρίζει, ας πούμε, τη συνθετότητα της εξωτερικής πολιτικής την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αυτή η ίδια η Αντιπολίτευση διαμόρφωσε για πάρα πολύ καιρό, σήμερα εμφανίζεται να διαφωνεί, προσχωρώντας σε μία λογική που είναι ακριβώς στον αντίποδα των όσων μέχρι τώρα υποστήριζε από το Βήμα της Βουλής.
Ενώ στο βάθος αποδέχεται -και υπάρχουν σωρεία δηλώσεων υψηλόβαθμων στελεχών του ΠΑΣΟΚ- την ανάγκη εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία, διαφωνεί αμέσως, μόλις ακουστεί οποιαδήποτε ριζοσπαστική λύση.
Ενώ συμφωνεί ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να κάνει άλματα και βήματα μπροστά, μόλις ξεκινήσει ο διάλογος, διαφωνούμε. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ιστορία. Δεν οδηγεί πουθενά.
Ενώ αντιλαμβάνεται ότι οι παράγοντες που συντελούν στο κόστος της εργασίας πρέπει να επανεξεταστούν, δεν τοποθετείται ποτέ και σε τίποτα. Λέει τι δεν θέλει, αλλά δεν λέει ποτέ τι θέλει. Αυτό, όμως, και πάλι το γνωρίζει ο ελληνικός λαός.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι αυτή η πολιτική της στρουθοκαμήλου, να κρύψουμε δηλαδή το κεφάλι μας μέσα στο σώμα μας και έτσι να θεωρούμε ότι το πρόβλημα ξεπεράστηκε, δεν οδηγεί πουθενά.
Είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ίδια αντίληψη που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν φταίνε αυτοί που οδήγησαν την οικονομία στο αδιέξοδο και στα κακά της χάλια, αλλά αυτοί που κατέγραψαν τα αδιέξοδα. Δεν φταίνε αυτοί που δέσμευσαν τη χώρα στην εξωτερική της πολιτική επί είκοσι και πλέον συναπτά έτη, αλλά αυτοί που διαχειρίζονται το αποτέλεσμα της δέσμευσης. Δεν φταίνε αυτοί που καταρράκωσαν κάθε έννοια αξιοκρατίας και παραγωγικότητας, αλλά αυτοί που προσπαθούν να βρουν λύσεις! Έλεος, επιτέλους!
Η τακτική αυτή, κυρίες και κύριοι, οδηγεί σε αντιφατικές πολιτικές και αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους προτάσεις, αλλά και σε ακατανόητες πολλές φορές πρωτοβουλίες, όπως ας πούμε- η σημερινή πρόταση δυσπιστίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συνειδητοποιήσουμε ότι στη σημερινή πραγματικότητα οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν πλέον πισωγυρίσματα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η υπεράσπιση και η εμμονή σε τακτικές του παρελθόντος δεν οδηγεί σε δικαίωση λαθεμένων πολιτικών ούτε, βέβαια, η ολοσχερής άρνηση μπορεί να αποτελεί στρατηγική πρόταση για το μέλλον.
Γι? αυτό και η Κυβέρνηση δεν απορρίπτει συλλήβδην ότι φέρει τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούμε να πετάξουμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τάχα πως δεν υπάρχουν και απόνερα!
Κορυφαίο παράδειγμα το Υπουργείο, στο οποίο ο κύριος Πρωθυπουργός μου έκανε την τιμή να προΐσταμαι πολιτικά. Ομολογουμένως παραλάβαμε αξιόλογο και πολύ σημαντικό έργο. Παραλάβαμε τη σκυτάλη και προσπαθήσαμε να τρέξουμε όσο η φύση των πραγμάτων επέτρεπε, με σύνεση, συνέπεια, μετριοπάθεια και αποτελεσματικότητα. Καταφέραμε να ανταποκριθούμε στις μεγάλες προκλήσεις που είχαμε απέναντί μας, όπως προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στο διαρκές αίτημα των πολιτών για συνθήκες περισσότερης ασφάλειας στην καθημερινότητα. Κρατήσαμε το βασικό κορμό της πολιτικής που είχε χαραχθεί και την επεκτείναμε σε θεσμικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Εκμεταλλευτήκαμε την ολυμπιακή εμπειρία. Ανοίξαμε νέους δρόμους και κτίσαμε πάνω σε αυτήν, αξιοποιώντας όσο μπορούμε καλύτερα αυτά που κερδίσαμε όλη την περίοδο. Επεκτείναμε τις διεθνείς περιφερειακές συνεργασίες με τη σύσταση σχετικού φορέα και σήμερα είμαστε επίσημοι σύμβουλοι ασφαλείας ή συμμετέχουμε στο γκρουπ των συμβούλων ασφαλείας σε όλες τις χώρες που διοργανώνουν μεγάλου μεγέθους γεγονότα και διοργανώσεις.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Προχωρούμε με γρήγορους ρυθμούς στην αναδιάρθρωση των υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ. και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και έχουμε ήδη προχωρήσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό σε σημαντικές παρεμβάσεις που είχαμε κατά νου να κάνουμε. Επιτρέψτε μου να πω πως ήδη παράγονται τα θετικά αποτελέσματα, όπως παραδείγματος χάρη η Τροχαία Αυτοκινητοδρόμων, που ήταν μια προσωπική πρωτοβουλία του κυρίου Πρωθυπουργού με εντυπωσιακά αποτελέσματα ήδη το πρώτο τετράμηνο της λειτουργίας της.
Στηριχθήκαμε στον πολύ σωστό νόμο για τη βία στα γήπεδα. Τον επεκτείναμε και μόλις προχθές ανακοινώσαμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.
Και στα ζητήματα προσωπικού κάναμε προσπάθειες. Ανάμεσα στα άλλα να πω ότι έχει ρυθμιστεί το επίδομα επικινδυνότητας, του οποίου η πρώτη δόση θα καταβληθεί το Σεπτέμβριο, όπως και η επέκταση της πλασματικής συντάξιμης πενταετίας σε όλο το προσωπικό.
Ρυθμίστηκαν σειρά θεσμικών ζητημάτων ουσιαστικού χαρακτήρα, όπως το «πόθεν έσχες» για όλο το προσωπικό, ο Κώδικας Δεοντολογίας, ενώ ολοκληρώνεται το Πειθαρχικό Δίκαιο για τα Σώματα Ασφαλείας.
Δώσαμε βάρος στην εκπαίδευση, στην επιμόρφωση. Βάλαμε στο στόχαστρο τη γραφειοκρατία και μειώσαμε σημαντικά τα στάδια επαφής του πολίτη με τις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου.
Σήμερα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για τη σύσταση της Ελληνικής Αγροφυλακής, όπως επίσης και για το άνοιγμα της ΕΥΠ στον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Απομένουν, βεβαίως, πάρα πολλά να γίνουν. Θα προσπαθήσουμε για αυτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθώς η διαδικασία βαδίζει προς το τέλος της, νομίζω ότι έχουμε όλοι εξάγει τα συμπεράσματά μας. Μας ασκήθηκε κριτική και ασκήσαμε κριτική. Η κριτική, όμως, που ασκήσαμε στο χθες δεν ήταν από διάθεση στείρας αντιπαράθεσης, αλλά από πεποίθηση ότι η κριτική του παρελθόντος μπορεί να οδηγήσει σε μια αποτελεσματικότερη πολιτική για το μέλλον.
Έχοντας αυτές τις σκέψεις, θα περιμέναμε ουσιαστικές προτάσεις εκ μέρους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Να μην μας πει τι δεν θέλει να κάνει. Να μας πει επιτέλους τι είναι αυτό το οποίο θέλει να κάνει. Όταν θα καταφέρει να συγκεράσει τις διάφορες φωνές που ακούγονται, τότε πράγματι τότε θα αξιολογηθεί και αυτό το οποίο έχει προτείνει να κάνει.
Είναι προφανές ότι κάτω από την πίεση των νέων εξελίξεων που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, θα πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε ουσιαστικά ως οργανωμένη κοινωνία, να κατανοήσουμε τι αλλάζει στην Ευρώπη, στην περιοχή μας, στον κόσμο. Να επιλέξουμε στρατηγική, να ορίσουμε τα συμφέροντα του τόπου μας, για να οικοδομήσουμε τις απαραίτητες συμμαχίες και να δώσουμε τις μάχες, αφού προηγουμένως ορίσουμε τις προτεραιότητές μας.
Στην ιστορία των λαών όμως, κυρίες και κύριοι, υπάρχουν κάποιες σημαντικές και ξεχωριστές στιγμές, που αποτελούν κομβικές συνιστώσες του μέλλοντος. Ένα τέτοιο κομβικό σημείο, όπως είπε ο κύριος Πρωθυπουργός, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας.
Στην μεγάλη εκείνη προσπάθεια κινητοποιήθηκαν μεγάλες ικανότητες της κοινωνίας μας, που εξέπληξαν τους πάντες. Αγνωστες, ξεχασμένες δυνάμεις του λαού μας υπερίσχυσαν των καθημερινών μας αδυναμιών. Πέραν από τη μεγάλη σημασία των Αγώνων ως παγκόσμιο γεγονός, καταρρίφθηκαν πολλοί μύθοι, μύθοι που κατά κάποιο τρόπο προσδιόριζαν τον επίπλαστο χαρακτήρα της νεοελληνικής κοινωνίας.
Καταρρίφθηκε, δηλαδή, το ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να οργανωθούν, ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν μπορούν να συναινέσουν, ότι στην ελληνική κοινωνία είναι άγνωστη η έννοια του εθελοντισμού, ότι δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή, ότι η Ελλάδα σπαράσσεται από τα συντεχνιακά συμφέροντα.
Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των Αγώνων ήταν η αυτοπεποίθηση και η ενδυνάμωση του ψυχισμού μας. Αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον ελληνισμό από την ανάπτυξη νέων ποιοτικών χαρακτηριστικών.
Και προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η Κυβέρνηση Καραμανλή, με στόχο την επιστράτευση όλων των ποιοτικών δυνάμεων του ελληνισμού. Και με αυτό το όπλο ζητάμε την υποστήριξη και την ψήφο εμπιστοσύνης.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
