Το νόημα της ανανέωσης
Με την εκλογή του Γ. Α. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μπαίνουμε συμβολικά και ουσιαστικά σε μια νέα περίοδο της πολιτικής ζωής. Κλείνει ο πρώτος κύκλος μιας σημαντικής μεταρρύθμισης με μοναδικές κατακτήσεις όπως η διεθνής ισχυροποίηση κι ασφάλεια, η οικονομική σταθεροποίηση κι ανάπτυξη, τα έργα υποδομής. Ταυτόχρονα ανοίγει μια καινούργια περίοδος με νέα αιτήματα και προκλήσεις. Η αντιμετώπισή τους είναι τώρα ώριμη, αλλά και αναγκαία.
Η πρώτη πρόκληση εντοπίζεται στην ανάγκη ανανέωσης και μεταρρύθμισης του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Η Πολιτική, το Κράτος, τα Κόμματα πρέπει να αλλάξουν.
Η Πολιτική πρέπει να αποκαταστήσει το κύρος της απέναντι στην κοινωνία και την οικονομία. Να γίνει πιο ανθρώπινη, πιο ηθική, πιο στοχαστική. Λιγότερη τυφλή αντιπαράθεση και περισσότερη δημιουργική διαφωνία. Το κράτος πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα επιτελικό και ευέλικτο όργανο εξυπηρέτησης της κοινωνίας και του πολίτη. Να θέσει σαφείς, σταθερούς κανόνες διαφάνειας και λειτουργίας στις σχέσεις του με τον επιχειρηματία και τον εργαζόμενο. Να διασφαλίσει τη δημοκρατία στη δυνατότητα.
Τα κόμματα από κλειστοί και γραφειοκρατικοί μηχανισμοί να γίνουν ανοιχτοί χώροι προαγωγής ιδεών και παραγωγής πολιτικής και ταυτόχρονα συγκέντρωσης, επικοινωνίας και δράσης των πολιτών.
Η δεύτερη πρόκληση εντοπίζεται στην ανάγκη ανοίγματος της οικονομίας σε νέες κατευθύνσεις με έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό, με απελευθέρωση της δημιουργικότητας, με καλλιέργεια του καινοτόμου και συνεργατικού επιχειρηματικού πνεύματος, με την εμπέδωση της φιλικής και αντιγραφειοκρατικής αντίληψης από το Δημόσιο, με την διεύρυνση του κοινωνικού και εξασφαλιστικού κράτους. Με ασφαλές και σταθερό περιβάλλον.
Η τρίτη πρόκληση, η σημαντικότερη για την ποιοτική μετεξέλιξη της Δημοκρατίας είναι η ενεργοποίηση της κοινωνίας στο δημόσιο χώρο, η συμμετοχή, η συνεργασία και η συνευθύνη για την επίλυση των προβλημάτων και την προαγωγή της κοινωνικής ευημερίας. Η δρώσα κοινωνία είναι το κλειδί των εξελίξεων.
Ο Πολίτης μπορεί και πρέπει να δώσει υπόσταση στις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις με τη συμμετοχή και την ενέργεια του στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Να μπει σε συνέργιες ώστε να παραχθούν πολλαπλασιαστικά οφέλη και να αποκτήσει κι ο ίδιος ευθύνη για το αποτέλεσμα.
Το μοντέλο του «καλού κόμματος» που λύνει όλα τα προβλήματα και του «κακού κόμματος» που τα δημιουργεί είναι παρωχημένο. Το επιτυχές κοινωνικό αποτέλεσμα προκύπτει από την συνεργασία και την συμπόρευση της πολιτικής κοινωνίας με την κοινωνία των πολιτών. Πρέπει όμως ν` αλλάξουν πρώτα «οι πάνω», με ισχυρό δείγμα γραφής, για να εμπνευστούν «οι κάτω» και να σταθούν δίπλα.
Η κοινωνία διατυπώνει μία θέληση για τον εαυτό της, για το ρόλο της, για το μέλλον της. Το αίτημα της ανανέωσης μάς αφορά όλους, πρόσωπα και κόμματα, δεν απευθύνεται μόνο «στους άλλους». Το ανέδειξε ακαριαία η παρουσία του Γ. Α. Παπανδρέου, που η πρότασή του έρχεται να συστοιχηθεί έμπρακτα με αυτή τη θέληση. Ο αγώνας που δίνουμε για την αλλαγή της πολιτικής και της κοινωνίας συμβαδίζει με την αλλαγή του εαυτού μας, δηλαδή της παράταξής μας.
Η Ν.Δ. επικαλείται την πολιτική αλλαγή χωρίς να αλλάζει η ίδια σε τίποτα. Αυτό μαρτυρά, όντως, ένα όραμα για την εξουσία, όχι για την κοινωνία.
Ο Γ. Α. Παπανδρέου ανοίγει ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο. Η διευρυμένη κοινωνική εντολή πρέπει να είναι το αποφασιστικότερο στήριγμά του.
