Αθήνα, 22-07-2006
Πανοσιολογιότατε, κύριοι Νομάρχες, κύριοι Δήμαρχοι, εκπρόσωποι των εθελοντικών οργανώσεων δασοπυρόσβεσης, κύριε Αρχηγέ του Πυροσβεστικού Σώματος, κύριοι ανώτατοι – ανώτεροι Αξιωματικοί του Πυροσβεστικού Σώματος, σεπτοί, πάνσεπτοι συγγενείς των ηρώων.
Είμαστε εδώ, Kυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση, Πυροσβεστικό Σώμα, Δημοτικά Συμβούλια, Σύλλογοι, για έναν ιερό σκοπό, για να αποτίσουμε φόρο τιμής, προς τους πεσόντες ήρωες Πυροσβέστες, τους δύο Αρχιπυροσβέστες, τον Πυροσβέστη και τον εθελοντή Πυροσβέστη και να δηλώσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας ότι τους θυμόμαστε, τους τιμούμε, θα τους τιμούμε, με αισθήματα ευγνωμοσύνης πάντα.
Κύριε Δήμαρχε, η βάση της συνεργασίας για την υπηρέτηση ενός σκοπού ανώτερου, πιστοποιείται εδώ με την θυσία αυτών των ανδρών που τιμούμε σήμερα. Είναι πολύ ενδιαφέρον το μήνυμα των επαγγελματιών του καθήκοντος, με τον εθελοντή του καθήκοντος, του οποίου η ζωή κατετέθη εντίμως εδώ, στο χρέος και στο καθήκον.
Θέλω να σημειώσω και επιτρέψτε μου να σημειώσω, ότι η πράξη των ηρώων έχει δύο στοιχεία, είναι καθοσιωτική και αφιερωματική. Καθοσιωτική γιατί ώθησαν οι ψυχούλες τους, πήγαν στην άλλη σφαίρα, εκεί που ανήκουν οι ήρωες, οι άνθρωποι του καθήκοντος, εκείνοι που ιεραρχούν τα πράγματα, ώστε η ζωή να είναι μια σκάλα προς τον ουρανό, η θυσία να είναι η απόλυτη πράξη. Έτσι, η πράξη των τεσσάρων ηρώων μας είναι καθοσιωτική και είναι αφιερωματική, γιατί αφιερώνεται στους συνανθρώπους μας που κατοικούν στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Για το οξυγόνο των κατοίκων της Αθήνας έπεσαν οι άνθρωποί μας, τους οποίους τιμούμε σήμερα, για την έννοια της βαθιάς οικολογικής ισορροπίας και τέλος για την έννοια του καθήκοντος και της αποστολής. Αφιερωματικό το τελευταίο, γιατί είναι η πρόταση της ζωής, πώς εννοούμε τη ζωή.
Έφυγαν από την υπηρεσία, έφυγαν από τη γραμμή της πειθαρχίας, έφυγαν από τη γραμμή τού να λαμβάνουμε πρόνοια, να μην έχουμε ατύχημα, όπως αγωνίζεται το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος, η Κυβέρνηση, η Διοίκηση, να μην έχουμε απώλειες, να έχουμε πρόνοιες, εκπαιδεύσεις, τα πάντα. Έφυγαν, ξέφυγαν από αυτήν την περίπου συμβατική διδασκαλία και για αυτό μετετέθησαν στην εθελοθυσία. Είναι υπέρτατη πράξη, συνηθίσαμε στη συμβατική έννοια του πολέμου, ο ένας να είναι απέναντι στον άλλον, να σκοτώνονται, να αλληλοσκοτώνονται και εκεί να διαγράφονται.
Διαμορφώνονται οι ορισμοί του ήρωα του θυσιαζόμενου. Εδώ είναι η βαθύτατη πρόταση του ηρωισμού του ήρωα, για την αποστολή, για μια αξία χωρίς συγκρουσιακό χαρακτήρα άνθρωπο προς άνθρωπο, αλλά σε μια αναγωγή να υπηρετήσουμε ένα αγαθό υπέρτερο όπως είναι το δάσος, όπως είναι το πράσινο, να πολεμήσουμε με την θεομηνία και αφιερώσουμε όλο αυτό σαν δράση, σαν πράξη, θυσία στον συνάνθρωπο. Αυτό εγένετο εδώ, έτσι το ορίζουμε με ευγνωμοσύνη εμείς που οργανώνουμε δυνάμεις των πυροσβεστών, των εθελοντών, των δήμων, της τοπικής αυτοδιοίκησης ευρύτερα, για να τις συντάξουμε σ αυτήν την υπηρέτηση του σκοπού που λέγεται πράσινο, δάσος, χλωρίδα, πανίδα, οξυγόνο για τον άνθρωπο, μέλλον για τα παιδιά μας.
Συγγενείς, σεπτοί συγγενείς των ηρώων μας, δεχθείτε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και δεχθείτε και μία πρόσκλησή μου, να είσαστε υπερήφανοι για τη θυσία τους, όπως είμαστε όλοι μας.
Κύριε Δήμαρχε, η βάση της συνεργασίας για την υπηρέτηση ενός σκοπού ανώτερου, πιστοποιείται εδώ με την θυσία αυτών των ανδρών που τιμούμε σήμερα. Είναι πολύ ενδιαφέρον το μήνυμα των επαγγελματιών του καθήκοντος, με τον εθελοντή του καθήκοντος, του οποίου η ζωή κατετέθη εντίμως εδώ, στο χρέος και στο καθήκον.
Θέλω να σημειώσω και επιτρέψτε μου να σημειώσω, ότι η πράξη των ηρώων έχει δύο στοιχεία, είναι καθοσιωτική και αφιερωματική. Καθοσιωτική γιατί ώθησαν οι ψυχούλες τους, πήγαν στην άλλη σφαίρα, εκεί που ανήκουν οι ήρωες, οι άνθρωποι του καθήκοντος, εκείνοι που ιεραρχούν τα πράγματα, ώστε η ζωή να είναι μια σκάλα προς τον ουρανό, η θυσία να είναι η απόλυτη πράξη. Έτσι, η πράξη των τεσσάρων ηρώων μας είναι καθοσιωτική και είναι αφιερωματική, γιατί αφιερώνεται στους συνανθρώπους μας που κατοικούν στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Για το οξυγόνο των κατοίκων της Αθήνας έπεσαν οι άνθρωποί μας, τους οποίους τιμούμε σήμερα, για την έννοια της βαθιάς οικολογικής ισορροπίας και τέλος για την έννοια του καθήκοντος και της αποστολής. Αφιερωματικό το τελευταίο, γιατί είναι η πρόταση της ζωής, πώς εννοούμε τη ζωή.
Έφυγαν από την υπηρεσία, έφυγαν από τη γραμμή της πειθαρχίας, έφυγαν από τη γραμμή τού να λαμβάνουμε πρόνοια, να μην έχουμε ατύχημα, όπως αγωνίζεται το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος, η Κυβέρνηση, η Διοίκηση, να μην έχουμε απώλειες, να έχουμε πρόνοιες, εκπαιδεύσεις, τα πάντα. Έφυγαν, ξέφυγαν από αυτήν την περίπου συμβατική διδασκαλία και για αυτό μετετέθησαν στην εθελοθυσία. Είναι υπέρτατη πράξη, συνηθίσαμε στη συμβατική έννοια του πολέμου, ο ένας να είναι απέναντι στον άλλον, να σκοτώνονται, να αλληλοσκοτώνονται και εκεί να διαγράφονται.
Διαμορφώνονται οι ορισμοί του ήρωα του θυσιαζόμενου. Εδώ είναι η βαθύτατη πρόταση του ηρωισμού του ήρωα, για την αποστολή, για μια αξία χωρίς συγκρουσιακό χαρακτήρα άνθρωπο προς άνθρωπο, αλλά σε μια αναγωγή να υπηρετήσουμε ένα αγαθό υπέρτερο όπως είναι το δάσος, όπως είναι το πράσινο, να πολεμήσουμε με την θεομηνία και αφιερώσουμε όλο αυτό σαν δράση, σαν πράξη, θυσία στον συνάνθρωπο. Αυτό εγένετο εδώ, έτσι το ορίζουμε με ευγνωμοσύνη εμείς που οργανώνουμε δυνάμεις των πυροσβεστών, των εθελοντών, των δήμων, της τοπικής αυτοδιοίκησης ευρύτερα, για να τις συντάξουμε σ αυτήν την υπηρέτηση του σκοπού που λέγεται πράσινο, δάσος, χλωρίδα, πανίδα, οξυγόνο για τον άνθρωπο, μέλλον για τα παιδιά μας.
Συγγενείς, σεπτοί συγγενείς των ηρώων μας, δεχθείτε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και δεχθείτε και μία πρόσκλησή μου, να είσαστε υπερήφανοι για τη θυσία τους, όπως είμαστε όλοι μας.
Αιωνία τους η μνήμη.
Σας ευχαριστώ θερμά.
