Κρέστενα, 13-10-2006
Αλλά είσαστε το επιστέγασμα των συζητήσεων. Ήρθα να καταθέσω αυτή τη μαρτυρία . Εσείς θα την αξιολογήσετε, εάν έχει κάποια αξία. Δεύτερον, ήρθα να καταθέσω τη μαρτυρία της συνέπειας και από την πένα και από την παρουσία, την κοινωνική παρουσία του Γιάννη Νικολόπουλου.
Διαμαρτύρομαι προς το κόμμα μου γιατί έχασε χρόνο με ταλαντώσεις, μέχρις ότου καταλάβει ότι, εδώ μας είναι «δευτερεύουσα» πόλη τα Κρέστενα, έχουμε τρόπο δρόμο και πρόσωπο να την κάνουμε πρωτεύουσα πόλη.
Δρόμος, τρόπος και πρόσωπο με τη δική σας αλληλεγγύη, με τη δική σας πίστη. Έτσι θα βγούμε πέρα. Με τη δική σας πίστη και τη δική μου ηθική συμπαράσταση. Ναι το δηλώνω και το θέλω. Να ξημερώσει η επόμενη μέρα κι εγώ μαζί με τους Βουλευτές, τους Νομαρχιακούς μας, τους πολιτευτές, την Κυβέρνησή μας, να είμαστε σε θέση και δυνατότητα συνεργασίας με τον Γιάννη τον Νικολόπουλο και με τα Κρέστενα.
Και για να σας δώσω και περιεχόμενο συνεργασίας. Σας λέω δύο δηλώσεις.
Για την ασφάλεια, θέλω να κάνουμε μια περισσότερη φροντίδα για την περιοχή του Δήμου Κρεστένων. Είναι και στην αρμοδιότητά μου. Κι ένα δεύτερο που είναι στο σχέδιο για τους Βουλευτές μας και με τους Νομαρχιακούς μας και με την Κυβέρνησή μας. Δεν με ενδιαφέρει πως λέμε όπως μου εξηγούσατε τα σχέδια για την ταξινόμηση του βαθμού του νοσοκομείου, εγώ θέλω να είναι Νοσοκομείο στα Κρέστενα. Μπορεί να είναι ένα αναβαθμισμένο Κέντρο Υγείας. Δεν ξέρω. Εγώ δεσμεύομαι μαζί με τους ανθρώπους μας, τους Βουλευτές και τους Νομαρχιακούς και τους πολιτευτές και το Δήμαρχό μας. Σας είπα για την ασφάλεια που είναι στην ευρεία ευθύνη μου και για το Νοσοκομείο των Κρεστένων, ήρθα να μιλήσω.
Σημειώνω. Εγώ λειτουργώ με συναίσθημα και το ίδιο δείχνω και στα παιδιά μου. Και το θέλω το συναίσθημα για τον τόπο, για τους ανθρώπους, για σας, τις ωραίες μορφές, τους πατριώτες μου. Παρένθεση. Σας ευχαριστώ γιατί με στηρίζετε και στην Αθήνα, εσείς. Το ξέρω και το αναγνωρίζω ότι φτερουγίζει η ψυχή σας για μένα και η δική μου για σας.
Τώρα που μιλήσαμε και ανανεώσαμε τη δέσμευσή μας για το νοσοκομείο, μπορώ να σας πω ότι έφερα τον μικρό μου γιο, πριν από τόσα χρόνια, πόσα ήτανε Κωνσταντίνα, δεκαπέντε χρόνια, τον έφερα «γκαζωτός» από την Γάρδιτσα και έπεσα σ έναν άριστο γιατρό, νομίζω Ξυπολιάς ελέγετο, ναι το θυμάμαι, του έφτιαξε το χέρι που είχε τραυματιστεί εδώ ο αντίχειρ με κροτίδα δυστυχώς. Γι αυτό απαγορεύω τις κροτίδες. Όπως καταλαβαίνετε, θα μπορούσα να μιλάω ώρες μαζί σας.
Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ. Γιατί είσαστε παρόντες και γιατί θα είσαστε και νικητές στη μάχη μεθαύριο. Όπως έχουμε αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις κι εμείς οι διανοούμενοι μπορεί να κάνουμε πολύ καλή διοίκηση.
Καλή επιτυχία Γιάννη. Σας ευχαριστώ πολύ.
